To, co zasiałam: teraz boli wzeszłe przede mną. To, co pła-
kałam: coraz więcej pustych krzeseł, moje wysokie do ma-
my na mleku puste. To, co osiadłam: to zabrane zwierzętom,
to zabrane roślinom, huczna spiżarnia a wszystkiego mało
żeby dojść smaku. To, co dorosłam: dziecinnieje, coraz
innym szczebiotem zbywa. To, co płynęłam, te dźwięki.
Masz przed sobą otwartą treść, którą udostępniamy w ramach promocji „Pisma”. Odkryj pozostałe treści z magazynu, także w wersji audio. Jeśli masz prenumeratę lub dostęp online – zaloguj się, jeśli nie – zarejestruj się i wykup dostęp.
Krystyna Miłobędzka –(ur. 1932), poetka, dramaturżka, doktorka nauk humanistycznych. Debiutowała w 1960 roku cyklem Anaglify, pierwszy tom poetycki Pokrewne wydała w 1970 roku. Opublikowała m.in.: Dom, pokarmy (1975), Wykaz treści (1984), Pamiętam (1992), Imiesłowy (2000), Po krzyku (2004), Zbierane (2006), W widnokręgu odmieńca (2008), Gubione (2008), Na wysokiej górze, il. Iwona Chmielewska (2017) i Spis z natury (2019).
