numer grudniowy
Rzeczywistość
Posłuchaj
Idee
Kultura
Opowiadanie
Tydzień przed świętami Bożego Narodzenia, gdy matka robiła w kuchni przegląd zapasów maku, orzechów i suszonych śliwek, ojciec dokonywał inspekcji swojej prywatnej armii. Z latarką czołówką wymykał się wieczorami do blaszanego garażu pod blokiem, gdzie stacjonowały wojska. Stawałem w oknie i po ruchu snopów światła w ciemnym wnętrzu blaszaka zgadywałem, na co patrzy i co zlicza. Prawy tylny kąt – bateria druciaków, szczotek, gąbek, zdzieraków do powierzchni tłustych. Środek tylnej ściany – ług potasowy, granulat chlorowy, czynne kombinacje czwartorzędowych związków amonowych i niejonowych związków powierzchniowo czynnych o szerokim spektrum biobójczym. Lewa ściana – szwadron worków na odpady medyczne, kombinezonów, bezpudrowych rękawic nitrylowych, masek z pochłaniaczami. Prawa ściana – brygada młotów udarowych, skrzynek z narzędziami i opryskiwaczy.
Fotoreportaż
Ulica Świętokrzyska, Warszawa 2017.
Budynek mieszkalny z lat 60. w centrum miasta wkróce zastąpi stopięćdziesięciometrowy biurowiec. Warszawskie centrum gentryfikuje się i wyludnia w najlepsze, mimo że o negatywnych skutkach tych procesów na świecie wiemy już od kilku dekad. Kurs rozwoju miasta nadal nadaje kapitał.
Muzeum Historii Żydów Polskich Polin projektu Lahdelma & Mahlamäki, Warszawa 2013.
Budynek wraz z otoczeniem zastąpił zaniedbany, niewielki park miejski. Pomyślany jako silna i prężna instytucja kultury, spełnia doskonale swoje zadanie, niewiele jednak oferuje najbliższej okolicy poza całodobowym monitoringiem.
Plaża miejska Poniatówka, Warszawa 2014.
Nieuregulowany prawy brzeg Wisły w Warszawie jest ewenementem na skalę europejską. Przez wiele lat mieszkańcy wykorzystywali ten potencjał, plażując na dziko. Na początku drugiej dekady XXI wieku władze miasta dostrzegły ten potencjał i zaczęły stopniowo organizować przestrzeń nad Wisłą. Powstały place zabaw, paleniska, toalety i ścieżki komunikacyjne.
Osiedle Zaspa, Gdańsk 2014.
Galeria murali na szczytowych ścianach budynków blokowiska jest sposobem oswojenia przestrzeni. Osiedle mimo dobrego projektu urbanistycznego i ogromnej ilości zieleni przytłacza skalą jedenastopiętrowych bloków. Zorganizowana i skoordynowana akcja malowania ścian w pewnym zakresie mimowolnie udaremniła próby „dekorowania” budynków przez mieszkańców na inne sposoby, tym samym zachowując częściowo założenia estetyczne modernistycznych projektantów.
Na fotografii mural autorstwa Mazu.
Plac Grzybowski, Warszawa 2015.
Obecny charakter zawdzięcza Joannie Rajkowskiej. Mimo że jej instalacja Dotleniacz z 2007 roku nie została na stałe włączona w architekturę tego miejsca, idee, które przemycała, na stałe zagościły w myśleniu o mieście przyjaznym mieszkańcom. Otwartość przestrzeni, oczko wodne, zieleń i różnorodne meble miejskie powodują, że skwer chętnie odwiedzają starsi mieszkańcy pobliskich osiedli.
Muzeum Ognia projektu OVO Grąbczewscy Architekci, Żory 2015.
Jeden z wielu powstałych w ostatnich latach obiektów z misją dydaktyczną, którego głównym odbiorcą są wycieczki szkolne. Usytuowany tuż przy szosie, z dala od centrum miasta, w sąsiedztwie stacji benzynowej i wielkopowierzchniowego supermarketu budynek nie ma oferty kulturalnej dla mieszkańców Żor, a potencjalnych gości trzyma z dala od rynku, usług czy handlu.
Off Piotrkowska projektu NOW Biuro Architektoniczne, Łódź 2012.
Zespół handlowo-usługowy powstał na terenie dawnej przędzalni i stał się alternatywą dla centrów handlowych, dzięki dobremu wkomponowaniu w tkankę miejską i architekturze nie nastawionej na maksymalizację zysku.
