numer majowy
Rzeczywistość
Posłuchaj
Idee
Kultura
Opowiadanie
Wiosna to było złoto biedaków, od setek, a może i tysięcy lat. Biedacy, jak wiadomo, nie mieli złota prawdziwego, nie dojadali, nie dosiadali pięknych ogierów, nie mieli służby, potem mercedesa i czterdziestocalowej plazmy, kurtek za tysiaka z odpowiednim logo ani lekcji francuskiego w prywatnej szkole. Ale mieli nieśmiały marzec, kwietny kwiecień, maj w rozkwicie. Mieli nadzieję, powoli cieplejące dni, kwiaty spod śniegów, potem jabłonie w oszałamiających ondulacjach, niebo błękitne i burzę, po której powietrze smakuje jak łyk wody pod koniec wielokilometrowego marszu, mieli spacery, całą wiosenną miłosną mitologię, pierwsze piwo w parku. Nawet to im odebrano. Wiosna trwa w ostatnich latach parę dni, niemal godzin. Upały rosną szybko, z zimy przechodzimy do lata, nim człowiek zdążył wypić to pierwsze piwo, nim zdążył się głupio zakochać, nawąchać kwitnących drzew. W tym roku jest jeszcze inaczej, zimy nie było, po prostu. Nie wyjęliśmy z piwnicy sanek, żaden bałwan nie pilnował naszego podwórka. Gdy siedzieliśmy w kinie na Krainie lodu 2, córka się śmiała, a ja musiałem bardzo się pilnować, by nie zacząć krzyczeć. Ze strachu i bezsilności.
Fotoreportaż
[Sacrum II #17 (Benin)]
Doskonale pamiętam wszechogarniający lęk, z jakim obudziłam się którejś nocy, gdy byłam jeszcze dzieckiem.
[Sacrum III #3 (Benin)]
Przeraziła mnie myśl, że może tak się zdarzyć, że nigdy nie pojadę do Afryki. Było to zresztą całkiem prawdopodobne
– nie znałam wówczas nikogo, kto t a m był.
[Sacrum I # 2 (RPA)]
Czasy się jednak zmieniły, podróże stały się bardziej dostępne, a ja pewnego dnia ruszyłam z plecakiem
w poszukiwaniu czegoś, czego jeszcze wtedy nie umiałam nazwać.
[Medium #14 (Mali)]
Z każdą kolejną wyprawą odzierałam swoje doświadczenia z kolejnych warstw, próbując dotrzeć do sedna, którym okazało się poszukiwanie archetypicznej duchowości. Można ją zapewne odnaleźć w wielu miejscach na świecie, ja znalazłam ją w Afryce.
[Sacrum II #18 (Benin)]
Odwiedzałam miejsca kultu, lasy, jeziora, góry, świątynie. Brałam udział w licznych obrzędach, spotykałam się z kapłanami, uzdrowicielami, mediami. Widziałam ludzi nawiedzonych przez bóstwa i komunikujących się z żywymi zmarłymi.
[Sacrum III #4 (Benin)]
Natrafiałam na sceny, obiekty i sytuacje, których znaczenia nie znam i prawdopodobnie nigdy nie zrozumiem. Często doznawałam skrajnie różnych emocji, od poczucia wyobcowania i niepokoju, po całkowitą integrację i przynależność.
[Sacrum I # 9 (Uganda)]
Któregoś dnia kapłanka z plemienia Xhosa powiedziała mi, że my, ludzie Zachodu, z powodu rozwoju cywilizacyjnego całkowicie straciliśmy łączność ze światem duchowym. Myślę, że miała rację.
[Sacrum I # 8 (Uganda)]
Tym bardziej zapragnęłam szukać utraconej Animy – pierwiastka życia, który przenika ludzi, rośliny, zwierzęta,
a czasem nawet przedmioty.
[Sacrum I # 13 (Demokratyczna Republika Konga)]
Pokazane w cyklu fotografie powstały pod wpływem fascynacji pierwotnymi wierzeniami, ale nie mają charakteru etnograficznego. Pozbawione są znaków, które pozwoliłyby przypisać je konkretnym miejscom,
dzięki czemu stają się uniwersalne.
[Sacrum II #11 (Algieria)]
Od kilkunastu lat regularnie wracam do Afryki. Cały czas szukam tropów, zbieram poszlaki
i usiłuję złożyć z nich jakąś większą całość.
Mecenasem Fotografii w Piśmie jest sieć Puro Hotels, która poprzez zaangażowanie w życie kulturalne i działania edukacyjne popularyzuje wiedzę na temat sztuk wizualnych.
