Przyjechał po długich poszukiwaniach idealnego drewna, takiego, gdzie przyrost słojów nie będzie większy niż dziesięć na centymetr, dzięki czemu dźwięk fortepianów i klawesynów, które produkuje, jest niepowtarzalny. I dlatego – uznawane za jedne
z najlepszych – znajdują odbiorców na całym
świecie.

McNulty i jego pracownia specjalizują się w budowie i rekonstrukcji instrumentów
z epoki. Wykorzystują przy tym materiały, które
były znane w XIX wieku.
Sześćdziesięciopięcioletni konstruktor pytany, co robił, zanim zaczął konstruować instrumenty,
opowiada o zespole rockowym i podróżach, podsumowując: „I was fucked up”. W wolnym tłumaczeniu: wiódł nie do końca ułożone życie. Wszystkie instrumenty z jego manufaktury powstają praktycznie w całości ręcznie. To mozolna, zbliżona w swoim rytmie niekiedy aż do medytacji, praca.

Sprzęt mechaniczny wykorzystywany jest jedynie do przycinania większych elementów konstrukcji. Wszystkie te czynności wymagają niesłychanej precyzji i dokładności. Powstały instrument jest wynikiem kilkusetgodzinnej, ręcznej pracy. W 2017 roku Narodowy Instytut Fryderyka Chopina odnalazł fortepian warszawskiego konstruktora Fryderyka Buchholtza z początku
XIX wieku. Już niesprawny. Na takim instrumencie
w swoich wczesnych latach twórczości grał i przy nim komponował Fryderyk Chopin.

Jesienią 2017 roku Paul McNulty rozpoczął proces rekonstrukcji instrumentu, by w najdrobniejszych
szczegółach był on kopią fortepianu Chopina.

Historię zniszczenia tego cennego przedmiotu opisał w poemacie Fortepian Chopina Cyprian
Kamil Norwid.

W marcu 2018 instrument
miał swoją premierę na scenie Teatru Narodowego.
Utwory kompozytora wykonywał Krzysztof
Książek.

Przymiarki klawiatury.

Dopasowywanie i powiększanie otworów pod kołki strunowe. Każdy z około
dwustu otworów musi tak trzymać kołek aby struna była idealnie napięta
i wydawała odpowiedni dźwięk.

Przymiarki i przycinanie
tabliczki będącej kopią
tej która znajdowała się
na fortepianie Fryderyka
Chopina.

Paul ręcznie wycina
i dopasowuje tabliczkę.