Dwie emerytki wzięły sprawy w swoje ręce: – Inni proszą, żebyśmy w ich imieniu powiedziały głośno na sesji rady gminy o tym, co ich boli. Sami nie powiedzą. Bo siedzi w nich stary pogląd, że

Elżbieta pisze, że coraz częściej nieznośnie boli ją głowa, ma odruchy wymiotne na samą myśl o pracy. A dyrektorka opowiada innym zatrudnionym, że nie boi się oskarżenia o mobbing, bo „ma na Elżbietę haki”.

Marianna uciekła z Arki i wróciła do namiotu. – Bo życie w lesie – mówi – jest lepsze od życia w tym schronisku.

Dzwonię do mieszkańców lubuskich wsi i miasteczek.
 – Czy wirus budzi w tobie lęk? – pytam. – O co i o kogo 
się boisz? O czym myślisz, gdy próbujesz zasnąć?

Tracą godność, zdrowie, a nawet życie. Zatrudnionym w Polsce Ukraińcom nie pomogą najlepsze przepisy, jeśli nie zmieni się postawa polityków i mentalność pracodawców.

Polacy znęcają się nad tysiącami psów rocznie. Sprawcy zazwyczaj pozostają bezkarni.

W majowym numerze „Pisma” ukazał się reportaż o księdzu pedofilu z Kolska. Pojechałem zobaczyć, jak zareagowali na ten tekst mieszkańcy, Kościół, a przede wszystkim ludzie skrzywdzeni przez duchownego jako dzieci.

Mieszkańcy najpiękniejszej polskiej gminy swojego księdza skrzywdzić nie dali. Bo swój. Co z tego, że krzywdził ich dzieci.

Jedzie pani Donia drogą wojewódzką do Kolska, jedzie Silska, jedzie Krysia Przybyłowa, jadą Stacewicze i Ela Miśkowa. A obok jedzie tir i wali ich do rowu.