Zadziwiające, jak „piszący dziennikarz” jest dyskredytującym określeniem, choć i Vargas Llosa i García Márquez byli dziennikarzami, nim zostali noblistami. Im zostało wybaczone, zaś tym, którzy sukcesu nie odnieśli wybaczone nie

Chcę biec przy ciele rzeki, żeby doświadczyć jej obecności, mieć przy boku coś, co prowadzi, daje się odkrywać, co będę mogła zmienić w opowieść.

Strach to uczucie-plastelina, najłatwiej podlegające sugestiom, na wielką – społeczną i małą 
– towarzyską czy rodzinną skalę. Powiem ci, że masz się bać, a zobaczę, kim jesteś.

Wiesz, ciągle się zastanawiam, jak Ci to powiedzieć. I czy w ogóle Ci mówić. Mógłbym to przecież zostawić. Sam byś w końcu gdzieś o tym przeczytał albo 
ktoś by Ci powiedział. Ale to by

Gdy refleksyjne trzecie pokolenie opowiada historię, to 
dokonuje jej przepracowania. Najtrudniejszy jest proces oddzielenia się od stanu umysłu i historii rodziców. Ale można im powiedzieć: „Wszyscy cierpieli, babcia, ty, szanuję to, ale

Opowieść o polskiej pediatrii to historia katastroficzna. Wszyscy piszemy ten scenariusz, 
a później w głównych rolach obsadzamy nasze dzieci.

Jak to jest być niezależnym dziennikarzem w państwie Orbána? Zwykłem odpowiadać, 
że nie jesteśmy jeszcze Turcją, żeby nas zamykali w więzieniu, ani też Rosją, by nas zabijali.