Wczoraj ojciec powiedział: „Teraz jesteś dorosła. Maluj i ucz się dalej,
prowadź rodzinny warsztat”. Przestraszył mnie, ileż sił ma dziewczyna,
która nadal nie jest kobietą (stanę się nią kiedyś?).
Gdybym tylko była jak moja siostra Christina,
z nas dwóch ta piękniejsza, twarz niemal róża. Już trzy propozycje
małżeństwa. A jak wiedzie jej się w muzyce, grywa na wirginale.
Wygląd, mówią. Ja raczej kwiat, co rośnie na śniegu.
Często bywa mi zimno, mógłby chociaż ogrzać mnie aksamit mojej
sukni (patrzcie tylko, jak wyszły mi
fałdy na rękawach, głębokie miękkie cienie,
a w nich cała opowieść, wzgórza, wybrzeże).
Jakże inne na obrazie niż przy własnym płótnie – dłonie i twarze śnią
mi się też w nocy.
(z tomu Autoportréty – w przygotowaniu)
tłumaczenie Zofia Bałdyga
Masz przed sobą otwartą treść, którą udostępniamy w ramach promocji „Pisma”. Odkryj pozostałe treści z magazynu, także w wersji audio. Jeśli masz prenumeratę lub dostęp online – zaloguj się, jeśli nie – zarejestruj się i wykup dostęp.
Daniela Vodáčková –(ur. 1964), poetka. Absolwentka bohemistyki i psychologii. Pracuje jako psychoterapeutka i wykładowczyni na Wydziale Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Karola w Pradze. Jako poetka zadebiutowała tomem Z období prvních řas (2015). W 2018 roku była nominowana do czesko-niemieckiej nagrody literackiej Dresden Lyrikpreis.
Zofia Bałdyga (ur. 1987), poetka i tłumaczka. Autorka tomików Passe partout (2006), Współgłoski (2010) oraz Kto kupi tak małe kraje (2017). Absolwentka Instytutu Slawistyki Zachodniej i Południowej UW. Tłumaczka młodej poezji czeskiej i słowackiej. Mieszka w Pradze.
