jeż upadł. pękła mu skóra ale ty widzisz tylko kolce.
uderza w nas wieczór. rozstać się w ciemności.
wycie duchów pomiędzy. kiedyś nastaną tu ciała.
kroplami krwi zasklepią ściany.
trawa oddycha. cienie liści zataczają kręgi.
możemy nie dotrzeć nim na niebo wypełzną złe gwiazdy.
nad nami ciemne chmury rozrzucone widłami Boga.
staniemy się głosami dzikich drzew.
będziemy tu choć w gościnnym pokoju
śniąc o jeżu ze zranioną skórą.
kiedyś wyrosną nam liście w miejsce zaschniętej krwi.
osierocimy nasze domy i pokryją nas kolce.
Masz przed sobą otwartą treść, którą udostępniamy w ramach promocji „Pisma”. Odkryj pozostałe treści z magazynu, także w wersji audio. Jeśli nie masz prenumeraty lub dostępu online – zarejestruj się i wykup dostęp.
Ewelina Kuśka –(ur. 1966), laureatka licznych konkursów literackich i gawędziarskich. Pisze w języku literackim i śląskim. Laureatka 13. edycji Konkursu Poetyckiego Fundacji Duży Format w kategorii „po debiucie”.
