Dzikie parki angielskie,
kunsztowne ogrody francuskie,
stepy, sawanny, puszcze –
za chwilę koniec z wami, nic z was nie zostanie,
no, może japoński ogród zen
z różowym kamykiem pośrodku.
Wywołana, czekam przed gabinetem.
Obok siedzi pani Elżbieta.
Zza zamkniętych drzwi słyszymy jednostajne
uporczywe bzyczenie maszynki elektrycznej.
– Wie pani, widziałam takie zdjęcie:
czarno-biały akt kobiecy, ale tylko fragment,
podbrzusze i trójkąt gęstych włosów
zaplecionych w dwa warkoczyki.
– Warkoczyki?
– Tak, dyndały sobie między udami.
– Coś takiego! – Pani Elżbieta unosi brwi.
Następnego dnia rano pociąga je kredką
przy oknie łazienki, gdzie jest najlepsze światło.
Makijaż? Przed operacją?
– A co. Brwi i rzęs jeszcze nie zgolili.
Tuszuje cienie pod oczami po bezsennej nocy.
I kładzie cienie na powieki: małe skrzydła,
niech ją przeniosą bezpiecznie przez sztuczny sen.
Masz przed sobą otwartą treść, którą udostępniamy w ramach promocji „Pisma”. Odkryj pozostałe treści z magazynu, także w wersji audio. Jeśli nie masz prenumeraty lub dostępu online – zarejestruj się i wykup dostęp.
Krystyna Dąbrowska –(ur. 1979), poetka, tłumaczka, eseistka. Autorka pięciu książek poetyckich, ostatnio wydała Miasto z indu (2022). Laureatka Nagrody Kościelskich (2013), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013) i Nagrody Literackiej m. st. Warszawy (2019).
