Wersja audio
„I wtedy wejdą zwierzęta do twojego pokoju i siądą na tobie
spokojnie, jak na kamieniu i ziemi.”
Leo Lipski, Piotruś
A.
Z ziemią w pępku, z kamieniem – rusz.
Ledwie tu zieleń miejska – lichy wab –
a i tak ciężko o ścieżkę powrotu. Od d-n-a
do dnia gna, tyle.
Daj, niech mutuje, da tutaj odmę: tlen
w jamach ciała, który nie służy do tchu.
Wcale nie służy, ale się czepia pewności,
że nie ma pustych
pokoi, wszędzie żyją zwierzęta. Tak się
sądzi, tak sądzą, tak po się nas pocieszy.
Po kraksie, po pełni, po ciepłym miesiącu.
Z ziemią,
z kamieniem w pępku,
stromą stopą w dwa groby – rusz.
Spójrz, jeden już.