Dzikie parki angielskie,
kunsztowne ogrody francuskie,
stepy, sawanny, puszcze –
za chwilę koniec z wami, nic z was nie zostanie,
no, może japoński ogród zen
z różowym kamykiem pośrodku.
Wywołana, czekam przed gabinetem.
Obok siedzi pani Elżbieta.
Zza zamkniętych drzwi słyszymy jednostajne
uporczywe bzyczenie maszynki elektrycznej.
– Wie pani, widziałam takie zdjęcie:
czarno-biały akt kobiecy, ale tylko fragment,
podbrzusze i trójkąt gęstych włosów
zaplecionych w dwa warkoczyki.
– Warkoczyki?
– Tak, dyndały sobie między udami.
– Coś takiego! – Pani Elżbieta unosi brwi.
Następnego dnia rano pociąga je kredką
przy oknie łazienki, gdzie jest najlepsze światło.
Makijaż? Przed operacją?
– A co. Brwi i rzęs jeszcze nie zgolili.
Tuszuje cienie pod oczami po bezsennej nocy.
I kładzie cienie na powieki: małe skrzydła,
niech ją przeniosą bezpiecznie przez sztuczny sen.
Masz przed sobą otwartą treść, którą udostępniamy w ramach promocji „Pisma”. Odkryj pozostałe treści z magazynu, także w wersji audio. Jeśli nie masz prenumeraty lub dostępu online – zarejestruj się i wykup dostęp.
Krystyna Dąbrowska –(ur. 1979), poetka, eseistka, tłumaczka. Autorka pięciu tomów
wierszy, z których najnowszy to Miasto z indu (2022). Laureatka Nagrody
Kościelskich, Nagrody im. Wisławy Szymborskiej i Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. Tłumaczona na ponad dwadzieścia języków. Za wiersz Biuro podróży/Travel Agency w przekładzie Antonii Lloyd-Jones otrzymała Pushcart Prize (2024), a tom Tideline (Zephyr Press 2022) nominowano do Derek Walcott Prize for Poetry i National Translation Award in Poetry (2023).
