Kiedy powtarzamy wyłącznie opowieści o pałacach i pomnikach, tracimy z oczu to, co najważniejsze: codzienność. I tę dawną, i tę dzisiejszą.

Dopóki jako architekci będziemy czuć się sprzedawcami, a nie przedstawicielami społecznie odpowiedzialnego zawodu, nie mamy szans na poważnie włączyć się w rozwiązywanie kryzysu klimatycznego. O architekturze wobec kryzysu klimatycznego i

Jak to jest, że w kontekście ustawy krajobrazowej i zasady dobrego sąsiedztwa w projektowaniu przestrzennym teoria często mija się z praktyką? Co w praktyce oznacza „przestrzeń inkluzywna i budująca dialog”?