W Polsce cała opieka nad chorym zepchnięta jest na rodzinę, a w niej – na kobiety.

Archiwiści społeczni interesują się ludźmi, którymi nie interesują się podręczniki. Nie rekonstruują bitew, lecz zwykłe życie.

Mężczyźni, którzy kończyli Akademię Sztuk Pięknych, woleli prowadzić pracownie malarskie albo rzeźbiarskie, a ceramikę i projektowanie tkanin oddali kobietom. I one świetnie tę szansę wykorzystały.

Od trzech lat trwa reforma, która ma szansę wydobyć polską psychiatrię z zapaści. Albo raczej ją miała.

Sklepy Cepelii zniknęły z miejskiego krajobrazu. Pozostaje pytanie, czy nie dało się uratować kultowej polskiej firmy.

Ludzi dzieli na trzy grupy. Jedna to ta, która wierzy lekarzom. Druga ma wątpliwości i zadaje pytania. Trzecia rozprzestrzenia treści sprzeczne z nauką. Dawid Ciemięga edukuje tych drugich, ostatnich – zwalcza.

Rzadziej niż mieszkańcy innych krajów zapadamy na nowotwory, ale częściej z ich powodu umieramy.

Jestem pod ciągłą obserwacją. Nie mogę sobie pozwolić na jedną krzywą minę. Na jedną łzę.

Kończą osiemnaście lat i opuszczają dom dziecka. Państwo daje im na do widzenia pięćset złotych miesięcznie i mówi: „Za to teraz żyjcie”.