Do reporterki Urszuli Jabłońskiej zgłosiłam się pod koniec grudnia 2021 roku po lekturze jej książki Światy wzniesiemy nowe . Poziom mojej frustracji i beznadziei związany z brakiem widoków na realną zmianę w kwestii decyzji dotyczących kryzysu klimatycznego, rosnącą inflacją oraz kolejnymi pomysłami rządu na odbieranie wolności mediom, wpływanie na prawa reprodukcyjne kobiet czy wychodzenie z karabinami do uchodźców na naszej granicy z Białorusią był na tyle wysoki, że uznałam, iż nie pomogą mi już żadne strategie przetrwania i jestem skazana na emigrację wewnętrzną. Wtedy przeczytałam książkę Uli, która postanowiła pójść za pytaniem o alternatywę dla naszej rzeczywistości. Gdy przestaje nam odpowiadać świat, w jakim żyjemy, możemy spróbować przez chwilę pobyć myślą w utopijnej wizji rzeczywistości, w której politycy podejmują niewygodne, ale ważne decyzje dotyczące ochrony środowiska, wspierające uchodźców, gdzie korupcja nie istnieje, kobiety mają prawo wyboru, a każde dziecko jest nakarmione i bezpieczne. Jakkolwiek naiwnie to brzmi, każdy z nas marzy po cichu o świecie, który byłby emanacją naszych wartości i marzeń. W książce Jabłońska serwuje przegląd różnych wspólnot, które uwierzyły w wielkie idee. I choć część z nich poniosła klęskę, zamieniając się w sekty religijne czy organizacje autorytarne, to znalazły …