Nie poprawiam świata, tylko za małe marynarki

Czego dowiadujemy się o ludziach, szyjąc im ubrania?

Że każdy ma jakąś wadę.

To znaczy?

Ty masz na przykład figurę z obniżonym ramieniem. Na dodatek chodzisz zgarbiony. Przy takiej budowie ciała marynarka ze sklepu będzie się wydawała źle dopasowana. Gdybyś był moim klientem, to tak modelowałbym formę, żeby jedną stronę marynarki uszyć nieznacznie dłuższą.

Większość ludzi ma jakąś niedoskonałość. Jedni mają krótszą nogę, inni przekrzywiony bark. Pokrzywione kręgosłupy ma w zasadzie większość. Oczywiście w różnym stopniu. Teraz plagą są wysunięte do przodu biodra. To od telefonów komórkowych.

Co mają biodra do telefonów?

Telefony mają małe wyświetlacze i ludzie się pochylają, żeby lepiej widzieć ekran. Przy komputerze też się garbimy. Ciało, rekompensując zgarbienie w wyższej partii kręgosłupa, wypycha biodra do przodu, żeby zachować równowagę sylwetki. Ludzie mają coraz słabsze mięśnie brzucha, co też nie pomaga. Dlatego moja praca polega głównie na maskowaniu niedoskonałości.

A ja myślałem, że na ubieraniu ludzi.

Ubieranie to wisienka na torcie. Najpierw trzeba pochować brzuchy, wyprostować pogarbione barki, ukryć nieproporcjonalne ręce. I wiele innych mankamentów. Wszystko ma znaczenie. Jeśli na co dzień chodzisz zgarbiony, to przed lustrem automatycznie się prostujesz i guzik będzie w dobrym miejscu. Ale w czasie chodzenia będzie już za nisko. Krawiectwo to sztuka wydobywania tego, co w człowieku piękne, i ukrywania tego, co niedoskonałe.

Sztuka manipulacji.

Wolę mówić: modelowania.

Modelować można społeczeństwo.

Nasze modelowano chyba zbyt intensywnie. Polak zawsze dawał sobie …