W tym roku maj się nie wydarzył. Nie wiem, jak to się stało, szykowałam się na niego pół roku. Miał być bez na warszawskiej Saskiej Kępie, spacery w Lesie Kabackim, obowiązkowa wizyta w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie. No nie, nie udało się. Maj zabrała mi praca, dodatkowe zobowiązania, gonienie własnego ogona… Też tak macie? Że uciekają wam dni, tygodnie, miesiąca, ani się obejrzycie, a tu już połowa lata, a właściwie wrzesień i wracamy do szkoły? Czas przecieka nam przez palce, nawet na wakacjach czujemy jak dyszy nam w kark, a wraz z nim pracowe zobowiązania, rodzinne obowiązki, dodatkowe sprawy?

W takich chwilach przypomina mi się jakże trafny tytuł książki Agnieszki Drotkiewicz,  Jeszcze dzisiaj nie usiadłam . Mam wrażenie, że dawno nie usiadałam – nie do pracy, do niej siadam niemal codziennie, ale żeby odpocząć. Żeby nic nie robić albo robić coś, na co mam ochotę, co nie jest związane z obowiązkami czy czymś pożytecznym. Żeby pobyć – ze sobą, ze swoimi myślami. Żeby pobujać w obłokach, pomyśleć o niebieskich migdałach, żeby się zastanowić nad sprawami nie związanymi z tym, co na obiad, czy opłaciłam rachunek za prąd i czy deadline na tekst na pewno jest za tydzień czy może jutro. Jenny Odell w książce  Jak robić nic  zaprasza czytelników do sprzeciwu wobec kultu produktywności i pozwolenia sobie na robienie rzeczy, które dają nam radość i oddech. Jak to zrobić? Jak odpoczywać – nie tylko na urlopie, ale i na co dzień? O to zapytałam terapeutkę i coachkę  Ewę Jarczewską-Gerc . Rozmowa ukazała się także w książce pt.  Życie. Strategie przetrwania , która 19 czerwca pojawi …