W dzisiejszym odcinku poruszam temat niezwykle ważny: koty a wiersze. Jak wiecie, Gojka często pomaga (czy też: „pomaga”) mi przy nagraniach. A czy kot może pomóc w tworzeniu wiersza?
Wersja audio
„Umrzeć, tego się nie robi kotu”, fraza z Szymborskiej, weszła do poetyckiego kanonu. Czy tak samo będzie w ukraińskim z poezją Ołeha Kocarewa? Bo to rozmowa z nim, która odbyła się w lipcu na festiwalu Inne Brzmienia, oraz książka poetycka wydana przez lubelskie wydawnictwo Warsztaty Kultury, są bezpośrednią inspiracją dla tych rozważań.
Jak co roku, przy okazji festiwalu, otrzymaliśmy nową porcję poezji. Zawartość męskiej kieszeni Kocarewa (w przekładzie Anety Kamińskiej) i Autoportret w postaci pestki awokado Julii Cimafiejewej (w tłumaczeniu Bohdana Zadury) to tomy, na które bardzo chcę zwrócić Waszą uwagę. Nie tylko po to, byście szukali w nich kocich tropów (i łapek).
Posłuchajcie!
Podcastu możecie słuchać także w swoich ulubionych aplikacjach:
⋅ Spotify
⋅ Lecton
Realizacja: Jakub Dowgird