Twój dostęp nie jest aktywny. Skorzystaj z oferty i zapewnij sobie dostęp do wszystkich treści.
Wczesnym rankiem 30 września 2021 roku Richard Jenkins patrzył, jak huragan czwartej kategorii naciera na dzieło jego życia. Sztorm na północnym Atlantyku był naprawdę potężny: ściana deszczu miała przeszło 15 kilometrów wysokości i prawie 420 szerokości. Prędkość wiatru w wirze wyniosła 230 kilometrów na godzinę, fale rosnące pośród wzburzonego oceanu przewyższały dziewięciokondygnacyjny budynek. Siedmiometrowa łódź Jenkinsa, budowana przez ponad dziesięć lat, z trudem utrzymywała się na powierzchni otwartego morza pomiędzy oddalonym o około 800 kilometrów Portoryko i 1300 kilometrów Bermudami.
Saildrone Explorer SD 1045 była badawczą jednostką pływającą. Intensywnie pomarańczowy kadłub w kształcie torpedy, głęboki kil i sztywny żagiel z włókna węglowego pozwalały jej mierzyć się z huraganowymi wiatrami i potężnymi falami. Umieszczono na niej rozmaite sondy, anteny oraz instrumenty meteorologiczne i oceanograficzne zasilane energią wietrzną, wodną i słoneczną, służące dokonywaniu pomiarów i zbieraniu danych na temat niewiarygodnych sił oceanu. Jej nazwa – a konkretnie człon „drone”, czyli „dron” – informuje, że to łódź bezzałogowa, zdolna pływać po najbardziej niedostępnych morzach nawet przez dwanaście miesięcy bez konieczności żadnego serwisowania.
Kapitanowie zawsze robili, co w ich mocy, byle nie narażać swoich statków na konfrontację z szaleństwem żywiołów, tymczasem SD 1045 powstała właśnie po to, by płynąć na spotkanie burzom i huraganom. – Od początku mówiliśmy, że nasz dron musi sobie radzić w strefach cyklonu, w których siła wiatru jest największa – tłumaczył mi Jenkins, gdy oglądaliśmy huragan zarejestrowany kamerą na maszcie łodzi. – Wyzwanie inżynierskie polegało na uzyskaniu odpowiedniej siły aerodynamicznej, która pozwoli SD 1045 wpłynąć w środek burzy, a zarazem nie sprawi, że łódź ulegnie zniszczeniu pod naporem wichru.
Jenkins i załoga pilotów siedzieli w zbudowanym w latach 30. XX wieku hangarze marynarki wojennej nad Zatoką San Francisco, służącym jako centrum dowodzenia. Od wielu miesięcy za pośrednictwem satelity sterowali stąd SD 1045 i czterema innymi łodziami bezzałogowymi wykorzystywanymi do badania cyklonów tropikalnych północnego Atlantyku. Musieli wykazać się cierpliwością: często się zdarzało, że łodzie trafiały w strefę słabych wiatrów i były niesione …
wersja audio i na czytniki,
dostęp do aplikacji i serwisu
9,99 / miesiąc
co miesiąc papierowe wydanie,
dostęp online do aplikacji i serwisu
16,99 / miesiąc
Artykuł ukazał się w maju 2023 roku w „The New York Times Magazine”.
© 2023 The New York Times Company.
Reportaż ukazał się w wydaniu specjalnym „Wokół wody” (01/2023) pod tytułem Huragan danych.