Z Pismem u...
Mary Voytek, szefowa programu astrobiologii NASA
Niewykluczone, że już dawno znaleźliśmy dowody na życie pozaziemskie. Nie wiemy tylko, że to one.
rysunek ALEKSANDRA CZUDŻAK
Wersja audio
Jest taka bajka sprzed dwudziestu lat, nosi tytuł The West Wing (w Polsce emitowana pod niefotrunnie przetłumaczonym tytułem Prezydencki poker ). To amerykański serial, który opowiada o kierującym się zasadami etyki prezydencie Stanów Zjednoczonych Jedzie Bartlecie, laureacie ekonomicznego Nobla, mającym skłonność do filozofii, historii i długich anegdot, oraz o grupie jego najbliższych współpracowników, którzy dobro państwa stawiają na najwyższym miejscu.
W jednym z odcinków do Sama Seaborna, urzędnika Białego Domu, przychodzi jego dawny profesor fizyki, Dalton Millgate, prosząc o wstawiennictwo w sprawie finansowania programu budowy Wielkiego Zderzacza Hadronów. Towarzyszący Seabornowi senator Jack Enlow mówi, że Millgate bardzo by pomógł sprawie, gdyby wyjaśnił, jakie praktyczne korzyści z tego projektu będą mieli obywatele i obywatelki Stanów Zjednoczonych – bo na razie nikt nie był w stanie mu ich wykazać.
„To dlatego, że nie istnieją – odparł Millgate. – Wielkie, przełomowe osiągnięcia w nauce powstają nie w wyniku zamierzonych, skrupulatnie opracowanych planów. Rentgen działa całkiem nieźle, podobnie jak penicylina, ale żadnego z nich nie odkryto z myślą o celach praktycznych. Kiedy w 1897 roku opisano po raz pierwszy elektron, on sam w sobie też był «bezużyteczny», nie szukano go z myślą o tym, do czego można go wykorzystać – a dziś całym światem rządzi elektronika. Podobnie Haydn i Mozart. Nigdy nie studiowali klasyki. Nie mogli. Oni dopiero ją tworzyli”.
„Odkryli – poprawił go Seaborn. – To jest to praktyczne wykorzystanie. Odkrywanie tego, co dotąd nieznane”.
Przypomniałam sobie o tym odcinku w lutowy poranek w Toruniu, czekając w hotelowym lobby na Mary Voytek, odpowiedzialną za poszukiwanie życia poza Ziemią, dyrektorkę Programu Astrobiologii w Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (National Aeronautics and Space Administration, NASA). I w ostatniej chwili z listy pytań, które miałam w głowie, wykreśliłam to dotyczące „praktycznego zastosowania badań, za które odpowiada”.
W poszukiwaniu zielonych ludzików
Niewysoka, z krótkimi włosami i dużymi, czerwonymi kolczykami przypominającymi płatki maków, wchodzi do małej sali, w której możemy porozmawiać, bardzo pewnym krokiem. Wita się ze mną mocnym uściskiem dłoni, a na jej twarzy pojawia się szeroki uśmiech, tak amerykański, jak to tylko możliwe.
– Mów mi Mary – przedstawia się.
Z wykształcenia jest doktorką biologii i oceanologii Uniwersytetu Kalifornijskiego (tytuł obroniła w 1995 roku). Licencjat z biologii ukończyła na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa, studia magisterskie z oceanografii – na Uniwersytecie Rhode Island, a po doktoracie pracowała naukowo …
Aby przeczytać ten artykuł do końca, zaloguj się lub skorzystaj z oferty.
Dostęp do tego materiału mógłby kosztować 8,99 zł. My jednak w tej cenie dajemy Ci miesięczną subskrypcję wszystkich naszych treści. Czytaj i słuchaj do woli. Zostaniesz z nami na dłużej?
Masz konto?
Zaloguj się