Pod koniec marca, po krótkiej ceremonii otwarcia (zamkniętej dla publiczności), członkinie japońskiej kobiecej drużyny piłki nożnej ruszyły z boiska w kompleksie J-Village jako pierwsza ekipa z olimpijską pochodnią. W trakcie stu dwudziestu dni „odwiedzi” ona 859 miejsc, by wrócić na ceremonię otwarcia igrzysk planowaną na 23 lipca tego roku. Piłkarki, których drużyna wygrała Puchar Świata Kobiet w 2011 roku, rozpoczęły bieg po pustych ulicach miejscowości Naraha, skąd w tym samym roku ewakuowano mieszkańców po katastrofie w pobliskiej elektrowni jądrowej Fukushima Daiichi. Seiko Hashimoto, szefowa Komitetu Organizacyjnego Igrzysk w Tokio, powiedziała podczas ceremonii: „Mały płomień nie stracił nadziei i podobnie jak pąki kwiatu wiśni gotowe do rozkwitu, czekał na ten dzień”.

Igrzyska Olimpijskie w 2020 roku miały być dla Japonii okazją do powtórzenia sukcesu sprzed pięćdziesięciu sześciu lat, kiedy najlepsi sportowcy i widzowie z całego świata przyjechali do odbudowanego po drugiej wojnie światowej Tokio. Miasto w wyniku amerykańskich nalotów w latach 1942–1945 zostało zupełnie zniszczone. W ciągu największego z nich, w nocy z 9 na 10 marca 1945 roku, spadło na nie ponad 1667 ton bomb zapalających. Śmierć poniosło około stu tysięcy ludzi, spłonęło prawie 270 tysięcy budynków. Zaledwie dziewiętnaście lat później na Igrzyska Olimpijskie przyjechało 5151 sportowców (w tym 678 kobiet). Zobaczyli …