Pani profesor, podoba się pani to, co widać dookoła?

Świat jest taki, jaki jest. Chociaż oczywiście zawsze zasługuje na to, żeby go uczynić lepszym. Zawsze odbiega od ideału, od tego, w czym byśmy chcieli widzieć standard. Czasem dużo bardziej odbiega w dół, a czasem troszeczkę się podnosi w górę. To jest sinusoida.

Aleksandra Jasińska-Kania (ur. 1932), socjolog. Profesor doktor habilitowana. Emerytowana profesor zwyczajna Uniwersytetu Warszawskiego. Visiting Professor na wielu uczelniach amerykańskich i europejskich.

A teraz? W jakim jesteśmy punkcie?

Ostatnio mamy do czynienia, na całym świecie, ze zjawiskiem przemiany na scenie społeczno-politycznej. Pojawiają się nowe podziały, w wielu krajach zwycięża opcja, która grozi jakimś zmarnieniem tego świata. Ale wierzę, że ludzkość sobie z tym poradzi. Napisałam niedawno tekst, który wygłaszałam na paru konferencjach, właśnie o kryzysie demokracji: Dylematy demokracji: między neoliberalizmem a neopopulizmem . W tej chwili wszędzie wzbiera fala neopopulizmu. Wiąże się z pogardą dla elit i wychwalaniem „woli prostego ludu”. Mój mąż, Zygmunt Bauman zostawił mi też w spadku do dokończenia artykuł o upadku cywilizacji Zachodu – o nowym autorytaryzmie, o poszukiwaniu nowych przywódców.

I jaki miałby być ten „nowy przywódca”?

Nowe autorytety mają reprezentować siłę, nawet jeśli wyrażaną tylko w agresywnym i wulgarnym języku, prostym, ale zrozumiałym dla wszystkich. W wielu krajach europejskich rodzi się kult silnego przywódcy, który ma pokazać przemądrzałym elitom, tym wszystkim „wykształciuchom”, gdzie ich miejsce. Jednocześnie zaś odpowiada na obawy dręczące …