W 1598 roku Uniwersytet Oksfordzki otrzymał niezwykłą propozycję. Sir Thomas Bodley, emerytowany dyplomata i absolwent Oksfordu, zaoferował, że odbuduje podupadłą bibliotekę uniwersytecką – na własny koszt. Obiecał, że biblioteka będzie „piękna, wyposażona w krzesła, regały i biurka oraz wszystko, co może być potrzebne, aby obudzić w innych pragnienie zapełnienia jej książkami”.

Pomieszczenia biblioteki stały puste od kilkudziesięciu lat – książki usunięto podczas zawirowań reformacji, a meble wyprzedano w roku 1556. Kiedy Bodley zainteresował się biblioteką, służyła wyłącznie jako sala wykładowa.

Wielkie ambicje Thomasa Bodleya

W ciągu piętnastu lat – do swojej śmierci w 1613 roku – Bodley nadzorował przemianę biblioteki oksfordzkiej z pustej skorupy w najwspanialszą bibliotekę instytucjonalną w Europie. Najpierw trzeba było wyremontować sam budynek, a zwłaszcza naprawić dach. Do czerwca 1600 roku budynek wyposażono w dębowe regały z wbudowanymi biurkami.

Ósmego listopada 1602 roku, kiedy biblioteka otworzyła swoje podwoje, jej księgozbiór liczył ponad 2000 tomów. W roku 1605 posiadała już 5600 książek, a w ciągu kolejnych piętnastu lat powiększyła się czterokrotnie, do 23 000 tomów.

Ten nadzwyczajny wzrost był wynikiem wielkiej ambicji Bodleya połączonej z jego …