W Paryżu, jak zwykle, powinienem wstać wcześnie, obrządzić się spiesznie, gimnastyki – ze względu na dolegliwości kręgosłupa, nieuniknione w zawodzie polegającym głównie na siedzeniu – nie opuszczając, przełknąć w biegu paryskie małe śniadanko, na większe przygotowując pożywną kanapkę – na Zachodzie oszczędzaj, zawsze oszczędzaj! – i popędzić do biblioteki, aby oddać się poszukiwaniom, które coraz bardziej wykraczały poza to, co uznawano za naukę normalną. Miałem już dawno za sobą chmurną i dumną epokę stypendialną, podczas której ryłem zajadle w papierach jak kret w podścielisku, ale coś jeszcze z tamtych uniesień pozostało, bo gdy tylko spałem w Paryżu, zaraz budził mnie ten automatyczny pilot, który polecał ranne wstawanie i wskazywał drogę do biblioteki. Tak było za starego jeszcze reżymu, kiedy każdy wyjazd za granicę, a już zwłaszcza do Paryża czy Londynu, był swego rodzaju intelektualną lub artystyczną konsekracją i paszport uzyskany szczęśliwie od władz autorytarnych i nieprzewidywalnych nosiło …
Aby przeczytać ten artykuł do końca, zaloguj się lub skorzystaj z oferty.
W „Piśmie” bierzemy odpowiedzialność za słowo.
Każdy tekst przed publikacją przechodzi wielostopniowy proces redakcji i fact-checkingu. To wymaga czasu i pracy całego zespołu. Dołącz do społeczności „Pisma”. Zamów dostęp online. Istniejemy dzięki osobom takim jak Ty.
Andrzej Mencwel – (ur. 1940), profesor nauk humanistycznych, historyk literatury i kultury polskiej, krytyk, eseista, publicysta. Wydał m.in. Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego, Wyobraźnia antropologiczna. Próby i studia, Stanisław Brzozowski. Postawa krytyczna. Wiek XX. Jesienią 2017 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazała się jego najnowsza książka pt. Toast na progu.
Esej ukazał się w majowym numerze miesięcznika "Pismo. Magazyn opinii" (05/2020) pod tytułem Kres chiromancji.
