Coraz więcej słyszymy o kryzysie relacji romantycznych – rosnącej liczbie rozwodów, relacji nieformalnych, czy osób, które decydują się na życie w pojedynkę. Ale życie bez związku romantycznego nie musi przecież oznaczać życia w samotności.
Wersja audio
Na grudniowej Premierze Pisma rozmawialiśmy o tym, czy miejsce wyniesionych w naszej kulturze na piedestał związków partnerskich mają szansę zająć inne formy relacji i wspólnot. A jeśli tak – to jakie? I czy są one dobrą odpowiedzią na rosnącą w społeczeństwie samotność? Nad tym właśnie zastanowiliśmy się 5 grudnia.
Obejrzyj transmisję z wydarzenia:
TUTAJ możesz obejrzeć transmisję na pełnym ekranie.
Choć społeczeństwu znacznie łatwiej jest się dziś komunikować, wielu z nas wciąż ma trudności z wchodzeniem w relacje. O tym paradoksie mówił dr hab. Wojciech Kulesza. – To media społecznościowe są przyczyną samotności. Udowodniono, że jeśli na cztery tygodnie zabierze się nam Facebooka, rośnie nasza satysfakcja z życia – przytaczał badania amerykańskich uniwersytetów. Abstrahując od social mediów, dodał: – To jest mit, że musimy być w związku romantycznym. Można być w związku przyjacielskim czy przynależności społecznej. Miłość romantyczna to bardzo niedawny koncept, w znacznej mierze kulturowy.
Presja, by wchodzić w relacje romantyczne, jest jednak wszechobecna. To z tego powodu cierpią bohaterowie książki Patrycji Wieczorkiewicz i Aleksandry Herzyk Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności.
– Mizoginia istniejąca w tym środowisku jest wtórna do wielu innych problemów. Zaryzykuję stwierdzenie, że to są mężczyźni ponadprzeciętnie wrażliwi. Czują, że za swoją wrażliwość, która jest uznawana za słabość, zostali ukarani i wykluczeni z relacji społecznych – wyjaśniła Patrycja Wieczorkiewicz. O trudnościach w relacjach opowiadała też dr Alicja Długołęcka. – Romantyczny związek, pojmowany w tradycyjny sposób, jest oparty na iluzji, pragnieniu, by ktoś się nami zaopiekował i przejął za nas odpowiedzialność. Dopiero po przerobieniu tego, co wynika ze schematów kulturowych, robi się miejsce na prawdziwą bliskość.
W świecie, w którym coraz trudniej o poczucie bliskości, a samotność – jak uznał Kulesza – zabija, ważne jest poczucie wspólnotowości. Zauważyła to prowadząca debatę Justyna Dżbik-Kluge, dziękując, że podczas grudniowej Premiery Pisma, jak co miesiąc, mogliśmy choć przez chwilę pobyć wspólnotą.
W rozmowie wzięli udział:
Dr hab. Wojciech Kulesza, prof. SWPS – kierownik Katedry Psychologii Społecznej Uniwersytetu SWPS. Od lat bada „rozumienie się bez słów” oraz „nadawanie na tej samej fali”. Publikuje zarówno teksty naukowe (w czasopismach zachodnich), jak i popularnonaukowe („Polityka”, „Gazeta Wyborcza”, „Newsweek”).
Dr Alicja Długołęcka – doktorka nauk humanistycznych, pedagożka, psychoterapeutka i wieloletnia edukatorka seksualna. Konsekwentnie od lat promuje wiedzę o seksualności i działa w zakresie profilaktyki zaburzeń w obszarze zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Autorka wielu publikacji, działaczka w fundacjach zajmujących się tą tematyką.
Patrycja Wieczorkiewicz – dziennikarka, feministka, redaktorka prowadząca w KrytykaPolityczna.pl. Absolwentka dziennikarstwa na Collegium Civitas i Polskiej Szkoły Reportażu. Współautorka książek „Gwałt polski” (z Mają Staśko) oraz „Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności” (z Aleksandrą Herzyk).
Debatę poprowadziła Justyna Dżbik-Kluge, dziennikarka radiowo-telewizyjna, autorka książek i podcastów.
Premiera Pisma to cykl rozmów poświęconych przewodniemu tematowi wydania magazynu. Zapraszamy do debaty ekspertów i ekspertki z różnych światów i pokoleń. Na magazynpismo.pl udostępniamy transmisję na żywo z rozmowy. A tydzień po każdej debacie publikujemy podcast w kanałach Pisma do słuchania.
Więcej rozmów z cyklu znajdziecie TUTAJ.
