Lars codziennie rano w drodze do pracy wyrzuca małą paczkę odpadów organicznych, tych jest zawsze najwięcej. Zasady segregacji są tu proste – papier, metal, materiały niebezpieczne. Odpady opakowaniowe, jak na przykład butelki i kartony po mleku, zawsze idą do oddzielnego pojemnika, ponieważ odpowiedzialność za nie ponoszą producenci. Lars wraz z żoną uczą swoją trzyletnią córkę Matyldę zasad kolorowych pojemników w mieszkaniu w centrum Sztokholmu. Doskonale wiedzą, jak zadbać o około 450 kilogramów śmieci, które statystycznie każde z nich wyprodukuje w ciągu roku. Recykling mają we krwi.

– Wychowaliśmy się z zasadami segregacji – mówi Lars. – Wrzucenie śmieci do odpowiedniego pojemnika jest dla mnie tak naturalne jak zamknięcie za sobą drzwi, gdy wychodzę z domu.

Obecnie różne rodzaje odpadów są odbierane przez oddzielne ciężarówki, jednak ratusz już pracuje nad systemem próżniowych tuneli wydrążonych pod miastem. Mieszkańcy będą wyrzucać śmieci do ujść kanałów ulokowanych pod swoim domem, a stamtąd odpady będą wędrować pod ziemią do punktu zbiorczego.

Rodzina Larsa, podobnie jak prawie milion pozostałych mieszkańców Sztokholmu, ma dobrą motywację do działania. Ich odpady kuchenne przetwarzane są na biogaz, który zasila autobusy miejskie i śmieciarki. Reszta śmieci, która nie zostanie ponownie wykorzystana, trafi do spalarni działającej w mieście i zasili tutejszy system centralnego ogrzewania.

– Łatwo jest robić dobre rzeczy, gdy wiesz, ile korzyści ma z tego …