Fotoreportaż

Threshold

autor
Karol Grygoruk

7.04.2020

Zdjęcia, które oglądasz, robiłem trzy i dwa lata temu podczas podróży przez Stany. Kiedy miałem szesnaście lat wygrałem zieloną kartę i dzięki niej regularnie jeździłem tam przez następne kilka lat. Zachłyśnięty, oczywiście, wizją „American Dream”.

[Emily, Teksas. Emily z córką w samochodzie, w którym mieszkają.]

A potem nastąpiła przerwa. Do USA wróciłem po dekadzie i zobaczyłem zupełnie inny kraj niż ten,
który oglądałem jako nastolatek.

[Bradley, Kalifornia. Stacja benzynowa między Palm Springs a Los Angeles.]

Rozwarstwienie, które wtedy było zauważalne, teraz dosłownie krzyczało z każdej strony.

[El Paso. Przydrożny motel, w którym goście mieszkają na stałe.]

Czułem się trochę jak socjolożka Arlie Russell Hochschild, która swoją podróż do stanów zdominowanych przez prawicę i zwolenników Trumpa opisała w książce „Obcy we własnym kraju” – poznawałem Amerykanów, którzy na jawie śnią swój American Nightmare.

[Czarnoskóry chłopak zatrzymany przez policję, zdjęcie zrobione z okna autobusu.]

Jak Emily – żyją poza systemem. To jej rozpadający się, sklejony z różnych części samochód przykuł najpierw moją uwagę, nie ona. Z córką mieszka w tym prawie wraku od lat.

[Śródmieście Los Angeles. Cień neonu umieszczonego na dachu Ace Hotel.]

Tamtego dnia przyjechały do Austin na koncert Gartha Brooka, megagwiazdy country, bo wygrały na niego bilety. Dzięki temu mogły przez chwilę poczuć się „jak dawniej”.

[Sierra Nevada. Widok z samolotu.]

Albo Bradley, były marine po trzech misjach w Iraku, gdzie służył jako lekarz. Dzisiaj bezdomny. Przemierza kraj jak Forrest Gump, głosząc „ewangelię o PTSD”. W USA każdego dnia dwudziestu dwóch weteranów amerykańskiej armii popełnia samobójstwo. Bradley chce zwrócić uwagę na ich los.

[Typowy diner przy Hollywood Boulevard, niedaleko Alei Sław.]

„Threshold” znaczy próg. Przemierzając południowe stany i spotykając na swojej drodze takich ludzi jak Bradley czy Emily czułem, że dotykam jakiejś krawędzi, styku „naszego” i „nie-naszego” świata, rozpadu na dwie części,
które są od siebie coraz dalej.

[Teksas. Gazetka ścienna, a w niej zdjęcia pracowników wspólnoty Kościoła protestanckiego.]

I że ta krawędź nie przebiega tylko przez amerykańskie społeczeństwo, jest głębsza, wreszcie jest i tutaj, w naszej części bogatszego, wciąż uprzywilejowanego świata.

Mecenasem Fotografii w Piśmie jest sieć Puro Hotels, która poprzez zaangażowanie w życie kulturalne i działania edukacyjne popularyzuje wiedzę na temat sztuk wizualnych.

◥ ◥