Świat fizyczny istnieje w przestrzeni trójwymiarowej, oznaczonej przez trzy prostopadłe do siebie osie – mówi profesor, gdy idziemy przez ten dziwny las pełen wygiętych w łuk sosen. Każde z tych drzew miało umrzeć osiemnaście lat temu. Tak przynajmniej przewidywali leśnicy. Ale wszystkie mają się dobrze.

– X, Y, Z – ciągnie profesor. – To znamy już od czasów Euklidesa. Długość, szerokość, wysokość. – Zatrzymujemy się przy kępie młodych dębów, mój towarzysz przez chwilę przygląda im się badawczo, a potem rusza dalej. – I ta wiedza – mówi do mnie przez ramię – pochodząca z trójwymiarowej przestrzeni jest konieczna do gospodarowania lasem jako zasobem. Mierzy się w ten sposób jego miąższość, a później przelicza ją na pieniądze. Ale jest niewystarczająca do zarządzania lasem jako tworem przyrody. Las w przestrzeni trójwymiarowej jest martwy. Wie pan dlaczego?

Nie czeka na moją odpowiedź. Zatrzymuje się i spogląda w niebo. A potem mówi do siebie: – Atrybutami istot żywych są ruch i zmienność w czasoprzestrzeni. Las jest rzeką przemian. Nie da się wejść dwa razy do tego samego lasu. W tym się zawiera jego czwarty wymiar. Dlatego Szast jest …