Kto jeszcze wierzy w republikę islamską

Wczesną wiosną na ulicy Rewolucji, jednej z głównych arterii Teheranu, pojawili się spawacze. Mieli za zadnie przymocować spadziste daszki do ulicznych transformatorów. Tak, żeby już nie można było na nich stanąć i wykorzystać jako podestu.

A wszystko dlatego, że 27 grudnia zeszłego roku przy tej samej ulicy Wida Mowahed weszła na taki właśnie transformator, zdjęła z włosów białą chustę, owinęła wokół kijka i zaczęła nim spokojnie machać. Scenę widziały setki, jeśli nie tysiące teherańczyków, a zdjęcia i filmiki nakręcone przez przechodniów obiegły świat.  

Zaraz po incydencie Mowahed zniknęła. Kilka dni później okazało się, że została aresztowana. Trzymano ją w więzieniu miesiąc, mimo że jest matką małego dziecka, a jej czyn nie zagrażał niczyjemu życiu ani zdrowiu. Wymiar sprawiedliwości uznał jednak, że tego wymagało dobro republiki islamskiej.

Wida Mowahed znalazła mnóstwo naśladowczyń. Dziesiątki innych Iranek stawało na podwyższeniach na ulicach miast, zdejmowało chusty i powiewało nimi na wietrze. Zdjęcia z tych akcji natychmiast pojawiały się w internecie. Są na nich młode, po europejsku ubrane dziewczyny, jest też staruszka, która z trudem wchodzi na fontannę w parku, zdejmuje chustę i zawiesza ją na lasce, którą się przed chwilą podpierała. Są religijne dziewczyny w pełnym czadorze, które powiewają chustą na znak solidarności ze swoimi mniej konserwatywnymi koleżankami, bo wierzą, że o tym, czy nosić hidżab, powinny decydować same …