Czytaj
Ostbahn, czyli o korzeniach antropocenu. Fragment książki „Mein Gott, jak pięknie!”
Tutaj, na najwyższym wzniesieniu Eich Berge, tych porośniętych gęstą dąbrową wzgórz pełnych cienistych wąwozów i parowów, wilgotnych niecek i słonecznych polan; do Vettera dociera, że gdyby budowniczym kolei przyszła ochota