Twoje wspomnienie chcą ciebie i nie chcą. Twoja historia to ta, którą dzielisz z innymi, i ta, z którą musisz żyć sam, niezależnie od wszystkiego, która niesie cię ze sobą.
Tkwi tam niczym kawałek ukruszonego zęba. Złamany przy korzeniu, z obnażonymi nerwami. Powinien być tam wśród latających wokół niego ptaków. Pełen siły symbol Jutlandii, gdzie nic nie jest tak twarde jak skała. Z wyjątkiem tego miejsca, gdzie wapień mszywiołowy wypiętrzył się w ptasie wzgórze. Po mojej prawej stronie, czterdzieści siedem metrów nade mną, góruje klif Bulbjerg, ramię Jutlandii. Białe, twarde i potężne, całe w chmurze mew. Nabrzeżny bastion.
W dole pod mewami jest kolejny. Składa się z fotografów robiących zdjęcia ptakom. Zebrali się w sobotę, wyposażeni w teleobiektywy w ochronnych barwach. Niektórzy mają na sobie ubrania zlewające się z porastającą klif roślinnością. Z jedną stopą opartą na kawałku wapienia unoszą aparaty w tę samą stronę. Dzięki temu każdy może lepiej ukryć się pod kamienną ścianą. Mewy trójpalczaste nie należą do rzadkich, ale w Danii są rzadkie. Fotografowie pilnie je śledzą. Ciekawe, co sobie myślą ptaki o tym drugim stadzie tam, w dole. Z pozoru wydają się obojętne, ale być może – jeśli podejść wystarczająco blisko – da się dostrzec w ich spojrzeniu tęsknotę za tym, co kiedyś wznosiło się tam, w morzu, za dumną ptasią skałą: …
Aby przeczytać ten artykuł, zaloguj się lub skorzystaj z oferty.
Czytaj i słuchaj treści, które poszerzają horyzonty, inspirują do rozmów i refleksji. Wypróbuj „Pismo” przez miesiąc. Możesz zrezygnować w każdej chwili.
Dostęp online
wersja audio i na czytniki,
dostęp do aplikacji i serwisu
Prenumerata
co miesiąc papierowe wydanie,
dostęp online do aplikacji i serwisu
Dorthe Nors –(ur. 1970), duńska pisarka, eseistka, tłumaczka z angielskiego i szwedzkiego. Autorka kilku tomów opowiadań i powieści, w tym wydanej w Polsce Lusterko, ramię, kierunkowskaz, która znalazła się w finale Nagrody Bookera. Laureatka Literackiej Nagrody im. Per Olova Enquista.
Mieszka na północy Półwyspu Jutlandzkiego.
Esej został opublikowany w wydaniu specjalnym „Wokół Podróży” (01/2024).
Fragment pochodzi z książki eseistycznej Dorthe Nors, Słone ścieżki, która w przekładzie Elżbiety Frątczak-Nowotny ukazała się w 2024 roku nakładem Wydawnictwa Czarne.
