Twój dostęp nie jest aktywny. Skorzystaj z oferty i zapewnij sobie dostęp do wszystkich treści.
Halo, halo, halo! Co tu się dzieje?
To głos mitycznego Cerbera, okrutnego trzygłowego psa (jedno halo na głowę). Jak głosi starożytny mit, strzeże on bramy do świata zmarłych i pilnuje, żeby nikt się stamtąd nie wydostał. Ma bardzo ostre zęby, z grzbietu wyrastają mu wężowe głowy, są jak najeżona sierść, i słowami rodem z angielskiej komedii rewiowej zwraca się do jednego z poczciwych – jak się zdaje – brytyjskich policjantów, których dawniej nazywano bobby .
Jednak ten brytyjski funkcjonariusz jest policjantem teraźniejszym, jego najnowszą skorumpowaną wersją, przeprawił się przez Styks i podszedł do bramy Hadesu, by pokazać głowom Cerbera kilka zabawnych fotek, na których on i inni mundurowi robią zabawne rzeczy, na przykład pokazują znak V nad zdjęciami ciał prawdziwych zamordowanych ludzi i dodają do nich zabawne rasistowskie/seksistowskie komentarze, nad zdjęciami wgranymi przez niego w zabawnej policyjnej aplikacji, z której on i jego koledzy ostatnio korzystają w tym kraju wymachujących flagą chojraków w roku Pańskim dwa tysiące dwudziestym pierwszym, kiedy dzieje się ta historia zaczynająca się od tego, że pewnego wieczoru siedzę na sofie w moim pokoju od ulicy i zapatrzona w nicość wyobrażam sobie, że dochodzi do spotkania pewnych przerażających aspektów wyobraźni i rzeczywistości.
Cerber nawet nie unosi brwi (a gdyby chciał, mógłby ich unieść aż sześć). Wszystko już widział. Niech ciała się piętrzą coraz wyżej – im więcej, tym lepiej – w kraju ludzi pogrążonych w żałobie, manipulowanych i poddawanych ciągłej presji, żeby się zachowywać, jakby to nie był kraj ludzi w żałobie.
Tragedia versus farsa.
Czy psy mają brwi?
Właśnie, bo w mitach pozory rzeczywistości są ważne, Sandy.
Mogłabym, gdybym chciała, dźwignąć się z sofy, przejść na drugi koniec pokoju i spojrzeć na głowę psa mojego ojca, żeby to sprawdzić.
Ale przestało mnie już obchodzić, czy psy mają brwi.
Nie obchodziło mnie, jaka jest aktualnie pora roku.
Nie obchodziło mnie nawet, jaki jest dzień tygodnia.
Fragment pochodzi z książki Ali Smith Piąta pora roku, która w przekładzie Jerzego Kozłowskiego ukaże się 10 kwietnia 2024 roku nakładem wydawnictwa W.A.B.
Proza w „Piśmie” w 2024 roku powstaje m.in. dzięki wsparciu Fundacji Michalskiego.
