Tamtego poranka Liri zauważyła, że matce zmienił się charakter pisma: litery na kartce wydawały się kanciaste i rozchwiane, a te, które powinny być zaokrąglone, zamiast obłego domknięcia miały na górze spiczasty daszek, jak łzy rysowane przez dziecko. Matkę musiały boleć nadgarstki, gdy pisała, to jeden z takich dni, kiedy mówi się, że wszystko leci z rąk. Na liście zakupów widniało to, co zwykle – mąka, konserwy, olej, dwa kilo fasoli, ryż, a na samym dole, w odstępie, Liri odcyfrowała wykreślone słowo: kawa.

Najwidoczniej matka uznała, że w tej chwili nie mają na to pieniędzy, a żeby utwierdzić się w decyzji, przekreśliła je dwukrotnie. Druga kreska była mocniejsza niż pierwsza, linia długopisu żłobiła w papierze wąską, granatową rynienkę. Obok kartki matka zostawiła trzy pomięte banknoty o najmniejszych nominałach. Jeśli nie wystarczy, Liri weźmie część na kreskę, stara Haxhajowa na pewno się zgodzi.

Dostęp online

Czytaj i słuchaj bez ograniczeń. Kup

Aż do tamtego pamiętnego dnia, gdy pokręciło ją licho, Haxhajowa zachowywała się wobec Liri paskudnie i gdy tylko matka podawała córce listę zakupów, dziewczynka czuła falę mdłości, zmiękczającą kolana, od brzucha aż do stóp. Na widok Liri Haxhajowa zachowywała się, jakby złe w nią wstąpiło, syczała i bulgotała jak rozjuszona indorzyca, a raz, podając jej resztę, charknęła głośno i Liri instynktownie podniosła dłoń do twarzy, myśląc, że stara splunie, ale nic takiego się nie stało.

Jeszcze przez chwilę wpatrywała się w nią, przerażona, aż Haxhajowa machnęła przed sobą dużą, spuchniętą ręką, jakby odpychała od siebie coś ułomnego.

Wiele razy Liri chciała zapytać babkę, co takiego …