Kiedy powtarzamy wyłącznie opowieści o pałacach i pomnikach, tracimy z oczu to, co najważniejsze: codzienność. I tę dawną, i tę dzisiejszą.

Jak to możliwe, że po trzydziestu trzech latach kapitalizmu mamy na rynku nieruchomości wolną amerykankę, a nie wolny rynek?

Być może w architekturze rozpoczyna się właśnie epoka projektowania dyskomfortu. Warto jednak jeszcze podjąć próbę wymyślenia jej innej nazwy – może to być: epoka dobrostanu.

Ślad ekologiczny architektury zmusi nas do ograniczenia liczby wznoszonych budynków. To zachwieje karierami wielu architektów i architektek. I już dziś doprowadza ich do furii.

Dopóki nie pojawi się w Polsce alternatywa dla lokali od dewelopera, dopóty zdobywanie własnego mieszkania będzie nadal drogą przez mękę.

Nie wyjdą na ulice, bo od lat nie wychodzą z domu w ogóle.