Skoro mamy mówić o kłamstwie, to będziemy udawać i mówić sobie na „pan” i „pani”?

Nie udawajmy.

Nosisz jeszcze ten mały zeszycik, w którym zapisujesz językowe smaczki zasłyszane na ulicy?

Noszę. To mój zestaw podręczny. Był taki moment, że zapisywałam mniej. Teraz właściwie powinnam stale nosić dyktafon, tyle jest materiału.

Masz w komórce.

Przecież nie będę tego wszystkiego nagrywała. Nie wypada.

Teraz już wszystko wypada.

Tak. Można odnieść wrażenie, że obecnie wypada zdecydowanie więcej. Pękła jakaś tama. Ludzie poczuli się ośmieleni. Skoro oni tam na Wiejskiej tak sobie folgują, to i my tu na dole nie możemy być gorsi.

Jolanta Antas  (ur. 1954), językoznawczyni, kierowniczka Katedry Teorii Komunikacji na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członkini Komisji Kultury Żywego Słowa Rady Języka Polskiego.

W latach PRL działaczka opozycji demokratycznej.

Wracają stare sentymenty i stary język, np. „parchy”. Słowo, które wydawało się już martwe, a okazało się, że tylko hibernowało. Każda rewolucja jest w głównej mierze działaniem na języku.

To już nasz trzeci wywiad i nie gniewaj się, ale poprzednie przeczytałem z pewnym rozbawieniem. Te opowieści, że Kwaśniewski jest sprawnym kłamcą, a Oleksy jest spójny werbalnie, więc wzbudza sympatię, brzmią dziś naiwnie w kontekście jawnych kłamstw polityków.

To nie moje słowa się zestarzały, tylko metody uprawiania polityki. Kłamstwo i polityka żyją w głębokiej symbiozie. Politycy kłamali zawsze, z różnych pobudek. Również tych pozytywnych. Przecież Churchill w 1940 roku nie mógł powiedzieć …