Jak się masz? Nosisz imię pierwszej żony Ernesta Hemingwaya – oznajmia Margaret Atwood na powitanie, gdy spotykamy się na ogrzewanym patio hotelu w pobliżu jej domu w Toronto. Osiemdziesięciodwuletnią Atwood często nazywa się prorokinią z racji niesamowitej zdolności do przewidywania przyszłości w swoich książkach. Kiedy zwolennicy Donalda Trumpa w styczniu 2021 roku przypuścili szturm na Kapitol, w przerażający sposób przypominało to scenę z  Opowieści podręcznej , gdy rząd został obalony i ustanowiono dystopijne państwo Gilead. Wygląda na to, że przewidziała też kryzys finansowy z 2008 roku w wydanej w tym samym roku książce non-fiction Dług. Rozrachunek z ciemną stroną bogactwa . Atwood zawsze podśmiewała się ze wzmianek o jej nadprzyrodzonych zdolnościach, zaznaczając, że wszystkie potworności opisane w  Opowieści podręcznej totalitarne reżimy popełniały w prawdziwym świecie, a ona „przewidziała” krach tylko o tyle, że zauważyła liczbę reklam oferujących ludziom pomoc w zarządzaniu osobistym zadłużeniem. A jednak kiedy stoi przede mną, otoczona płatkami śniegu migoczącymi jak gwiazdy i płomieniami gazowych ogrzewaczy tarasowych po obu stronach, ubrana cała na czarno, z wyjątkiem czerwonego kapelusika i słusznie zgaduje, po kim zostałam nazwana, zdecydowanie wydaje się mieć w sobie coś magicznego. Skąd wiedziała o nawiązaniu do Hemingwaya?

– Bo siedzę w temacie Marthy Gellhorn – odpowiada, rozpoczynając długą dyskusję o słynnej korespondentce wojennej i trzeciej żonie Hemingwaya. Atwood (jeszcze) nie pisze książki o Gellhorn, ale trafiła na list, który ta wysłała do ojca Graeme’a Gibsona, zmarłego w 2019 roku partnera Atwood, i została gellhornolożką. Po kilku minutach zastanawiam się, czy w ogóle porozmawiamy o czymkolwiek innym, ale Atwood emanuje majestatem, który sprawia, że przerwanie jej …