Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być głęboki – ale może też być niezwykle istotny i prawdziwy. Zawsze chciałam to robić: słuchać i myśleć o tym, co usłyszałam.
Droga K.,
Gdzie byłaś, kiedy przez osiem lat Ukraińcy mordowali dzieci w Donbasie? – napisała do mnie moja mama [z Moskwy].
Zachód całkiem wyprał ci mózg i liczy się dla ciebie tylko kasa. A trzeba bronić matki Rosji – dodał ojciec.
Powiedz mi, co ja mam im do cholery powiedzieć?
Teraz matka mnie zablokowała, moja własna matka, i już nie odbiera telefonu ani wiadomości.
Mówi, że nie chce, żebym jej wysyłała amerykańską propagandę.
Ojciec jeszcze nie, ale powiedział mi wczoraj, żebym uczyła się historii.
Rosja nigdy nie atakuje, tylko zawsze się broni.
Przyjedźcie do Londynu – poprosiłam – jeszcze ciągle jest czas.
Powiedz jej, że nie będę stała w kolejce, żeby się dostać na tę pieprzoną wyspę – usłyszałam w tle matkę – niech się wypchają.
Pozdrowię wasze wnuki – odpowiedziałam i odłożyłam słuchawkę.
Być może na zawsze. Nie wiem, co zrobić.
Nie wiem, co to znaczy zachować się przyzwoicie, i płaczę.
Nina (imię zmienione)
Droga Nino!
Po pierwsze, dałaś mi …
Zapewnij sobie dostęp do ulubionych tekstów, nagrań audio, a także miesięcznika w wersji na czytniki.
Karolina Lewestam -(ur. 1979), dziennikarka i redaktorka, członkini redakcji „Pisma”. Obroniła doktorat z filozofii na Uniwersytecie Bostońskim. Wielokrotnie nominowana do nagrody Grand Press w kategorii „Publicystyka”. W 2021 roku ukazał się jej debiut prozatorski Mała Księżniczka, a w 2022 roku wydała zbiór esejów Pasterze smoków.
Felieton ukazał się w kwietniowym numerze miesięcznika „Pismo. Magazyn Opinii” (04/2022) pod tytułem Utrzymać meduzy.
