Rząd może się upierać przy tym, że Prevent nie zważa na kolor skóry, bo nie wskazuje wprost na nadzór muzułmanów i muzułmanek, jednak jego sposób działania osadzony jest w islamofobicznym

Dwudziestego drugiego stycznia premier Indii Narendra Modi uroczyście otworzył świątynię Ramy w niewielkiej miejscowości Ajodhji, obecnie wznoszoną na gruzach dawnego meczetu. To ponura przepowiednia dla licznej mniejszości muzułmańskiej.

„Nie macie się czego wstydzić!” – przekonuje swoich rodaków Éric Zemmour, publicysta i kandydat na prezydenta Francji. Sprawnie gra na zbiorowej nostalgii za minioną świetnością, skwapliwie upychając w szafie wypadające z niej trupy.

Stosując brutalną retorykę i pogłębiając podziały religijne, Modi przejął niemal nieograniczoną władzę w Indiach.

Nofa straciła dwójkę dzieci w ataku lotniczym, uciekając z oblężonego Mosulu. Dziś, z tymi, którzy przeżyli walki, mieszka w jednym z wielu irackich obozów dla IDP.

Iracki Kurdystan to autonomiczny region na północy kraju. Przez ostatnie lata stał się domem dla ponad półtora miliona uchodźców z Syrii.

Czy Chińska Republika Ludowa może tolerować różnorodność? Czy też zamierza rozwiązać kwestię Sinciangu za pomocą obozów koncentracyjnych?

Po blisko czterech dekadach od rewolucji widać, że Islamska Republika Iranu nie spełniła pokładanych w niej nadziei. Jednym brakuje demokracji i swobód obywatelskich, innym – by przeżyć do następnego miesiąca. 

Po kilku tragicznych miesiącach Sadiq Khan, pierwszy burmistrz Londynu wyznający islam, próbuje chronić przyszłość swego miasta.