Tydzień przed świętami Bożego Narodzenia, gdy matka robiła w kuchni przegląd zapasów maku, orzechów i suszonych śliwek, ojciec dokonywał inspekcji swojej prywatnej armii. Z latarką czołówką wymykał się wieczorami do blaszanego garażu pod blokiem, gdzie stacjonowały wojska. Stawałem w oknie i po ruchu snopów światła w ciemnym wnętrzu blaszaka zgadywałem, na co patrzy i co zlicza. Prawy tylny kąt – bateria druciaków, szczotek, gąbek, zdzieraków do powierzchni tłustych. Środek tylnej ściany – ług potasowy, granulat chlorowy, czynne kombinacje czwartorzędowych związków amonowych i niejonowych związków powierzchniowo czynnych o szerokim spektrum biobójczym. Lewa ściana – szwadron worków na odpady medyczne, kombinezonów, bezpudrowych rękawic nitrylowych, masek z pochłaniaczami. Prawa ściana – brygada młotów udarowych, skrzynek z narzędziami i opryskiwaczy.

I tak było aż do Wigilii. Stawałem z mamą w oknie i czekaliśmy na pierwszą gwiazdkę, znak, że czas zasiąść do stołu. Ojciec też czekał – niczym generał patrzący ze wzgórza – i mówił: – Zaczęło się.

24 grudnia ojciec wypowiadał wojnę.  

w latach 90. ojciec otworzył działalność gospodarczą. …