Rzut oka na mapę i już człowieka kusi, by to napisać – że kraina katastrof zaczyna się w Utracie, a kończy gdzieś w Nędzy. Że to pomiędzy nimi rozpina się ten pas nieszczęść, ziemia przeklęta, której mieszkańcy w jednym tylko pokoleniu doświadczyli wszystkich klęsk naturalnych, jakie mogą się przytrafić na tej długości i szerokości geograficznej. Tylko wulkan nie wybuchł, trzęsienia ziemi też nie było (jeśli nie liczyć tych górniczych). Ale kilkaset pożarów lasu owszem, dwie wielkie powodzie, trąby powietrzne (dwie jednocześnie) i trwająca już kilka lat susza.  

Tak, kusi ta toponimiczna metafora. Rzetelność każe jednak z niej zrezygnować, polska kraina katastrof tak naprawdę rozpina się w trójkącie między Kędzierzynem-Koźlem, Raciborzem a Rudami. Właśnie tam wyruszam w czwartym odcinku mojej wyprawy w przyszłość. Tam już wiedzą, jak to będzie, gdy wszystko zacznie dziać się bardziej. Bo zgodnie z przewidywaniami klimatologów wraz z postępującą katastrofą klimatyczną przybędzie gwałtownych zjawisk pogodowych.

na dworcu w kędzierzynie-koźlu czeka na mnie Michał Nowak, prawnik i miejski radny. Wsiadamy na rowery i ruszamy przez miasto. Jest koniec czerwca, największe upały na chwilę odpuściły, więc temperatura nie przekracza trzydziestu stopni. Jedziemy na rynek – jedno z nielicznych miejsc, które wystawały ponad poziom wody w czasie wielkiej powodzi w …