Plus elektryfikacja

Nieodłącznym aspektem modernizacji jest rewolucja technologiczna. Modernizacja od swych oświeceniowych narodzin stanowiła proces, w którym doniosłą rolę odgrywała technika i jej afirmacja. Widziano w niej główny czynnik postępu, wymuszający zmiany społeczne i ekonomiczne. Tak jest także dziś. W tym sensie siły wspierające projekt nowoczesności niczego się nie nauczyły z leninowskiej formuły „komunizm to władza rad plus elektryfikacja”. Fetyszyzują różne wersje drugiej jej części, zapominając zupełnie o kluczowej części pierwszej. Oświecenie zachodnioeuropejskie i dziewiętnastowieczne rewolucje ery liberalnej (1789–1848) przepełnione były wiarą w transformacyjną moc energii. Nie był to czczy wymysł, bo podstawę tego przekonania stanowiło doświadczenie angielskiej rewolucji przemysłowej. Warunkiem jej powodzenia stało się wynalezienie technologii napędu pierwszych maszyn. W przeciwnym razie ich budowa okazałaby się jedynie jałowym pomnikiem potęgi rozumu ludzkiego. Stało się inaczej, a to dzięki użyciu węgla w charakterze surowca energetycznego dla pierwszych urządzeń industrialnych. Już w połowie XVIII wieku pozwoliło to rewolucji angielskiej przezwyciężyć aporie jej chińskiej poprzedniczki z wieku XII, a przy okazji zainspirowało kolejne półtora stulecia. Pod wpływem tych wydarzeń liberalni oświeceniowcy wynaleźli to, co dziś nazywamy …

Aby przeczytać ten artykuł, zaloguj się lub skorzystaj z oferty.

Czytaj i słuchaj treści, które poszerzają horyzonty, inspirują do rozmów i refleksji. Wypróbuj „Pismo” przez miesiąc. Możesz zrezygnować w każdej chwili.

Dostęp online

wersja audio i na czytniki,
dostęp do aplikacji i serwisu

---

^9,99 / miesiąc

WYBIERAM

Prenumerata

co miesiąc papierowe wydanie,
dostęp online do aplikacji i serwisu

---

^16,99 / miesiąc

WYBIERAM

Masz konto? Zaloguj się