Po blisko ośmiu latach mieszkania w Tromso Katarzyna przygotowuje się do przeprowadzki. Autorka podróżuje do Oslo, gdzie trwają właśnie protesty Saamów.

Poznajemy dalszy ciąg historii osobistej Katarzyny i jej byłego męża – Saama, Biery, który nie uniknął traum i wstydu związanego z pochodzeniem. Z podobnych problemów z tożsamością zwierza się Lill

Jedną z form prześladowań, której doświadczyli Saamowie, były przesiedlenia. Sto lat temu opuścili letnie pastwiska na zawsze.

Saamskich bohaterów opowieści, bez względu na wiek, środowisko, wykształcenie czy rodzaj traum, które przeszli, łączy jedno: obezwładniające poczucie wstydu.

Autorka stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, skąd u Katarzyny – Polki – fascynacja obcą kulturą. Piękno saamskich tradycji: języka, poezji, śpiewu, kontrastuje z opowieściami o latach prześladowań.

Anna Dudzińska podróżuje do Lakselvbukt, położonego 70 kilometrów od Tromso, by spotkać się z Katarzyną – Polką, która zafascynowana saamską kulturą, od lat uczy Saamów ich własnego języka.

W saamskiej wspólnocie, inaczej niż w dużych społecznościach, traktowano starszyznę nie jako wraki, które zostawiano na brzegu. Tolerowano krzywe palce – gotowały kawę i wycierały zasmarkane nosy kolejnym pokoleniom. Publikujemy

Mieszczański salon, pracownia malarska, idylliczny drewniany dom na łonie natury – przestrzeń ukazywana w sztuce Północy przełomu XIX i XX wieku zawiera w sobie cały zbiór kulturowych kodów, które więcej

Zaczyna się najlepsza pora, oświadczył Thomas, skręcając w prawo przy Travaträsk. Wciąż jest ciepło, ale nie ma już komarów i lada dzień rozpoczną się polowania na łosie.

Podniosła rękę, żeby osłonić się przed wieczornym słońcem i zobaczyć pociąg toczący się w kierunku starego budynku dworca. Złapała ucho walizki stojącej na popękanym asfalcie i zaczęła iść po peronie.

Miejska legenda głosi, że kiedy przez dwanaście lat na stanowisku prezydenta Finlandii urzędowała Tarja Halonen, fińskie dzieci pytały swoich rodziców: „Mamo, a czy mężczyzna może zostać prezydentem?”.