Dostrajamy życie już nie do rytmu natury, lecz do tempa nowych technologii. A to się nie może udać bez kosztów w postaci uszczerbków na naszym zdrowiu fizycznym i psychicznym, ponieważ

Rodzina rozumiana jako sakramentalny związek kobiety i mężczyzny to już przeszłość także poza wielkimi miastami.

 – Jedyna dobroć to było mieszkanie. To mi dał pegeer. I jeszcze mnie nauczył, że trzeba pyskować. Jak sobie nie wyrwiesz wolności, to ci jej nie dadzą. Publikujemy fragment książki „Zboże rosło

Po co nam małe wiejskie szkoły, skoro drogie w utrzymaniu, oferta zwykle na niskim poziomie, a uczniów czasami kilkanaścioro? Wiele osób samo postawienie tego pytania przyprawia o irytację. A tak

Marta Głowiak ma dwadzieścia osiem lat. Kilka lat temu, zmęczona miejskim życiem, szukając spokoju, osiadła w Beskidzie Niskim.

Tak Wierka mówiła, kiedy jeszcze żyła: nocą trzymaj się, Marysiu, domu, nosa nie wyściubiaj, bo nocą po wsi powrotniki łażą. Dwójkami, trójkami, całymi gromadami. Twarze czarne, czarne ręce, długo w

Każdy ma jakiś talent.

Maj. Koniec świata. Stąd wszędzie jest daleko. Dwie kobiety przyjeżdżają tu, zostawiając za sobą dotychczasowe życie. Ale nie wita ich sielska rzeczywistość.

W Polsce międzywojennej 64 procent gospodarstw na wsi uznawano za niewystarczające, a 40 procent wiejskich kobiet za zbędne. Jak sobie radziły z życiem? Publikujemy fragment książki „Chłopki. Opowieść o naszych

Jak wciągasz, możesz tydzień nie spać. Gdy masz piętnaście lat, to organizm jest taki, kurwa, wytrzymały, że o ja pierdolę! Co dają narkotyki? Fazę. Coś się dzieje. Jesteś w tej samej rzeczywistości,

Chciałabyś lub chciałbyś doczytać, dosłuchać bądź dooglądać coś à propos przewodniego tematu ostatniego numeru? Przedstawiamy autorskie sugestie dla nienasyconych po lekturze, ciekawych świata i lubiących drążyć głębiej.

Okładka październikowego numeru „Pisma” autorstwa Doroty Piechocińskiej zatytułowana „Dorosłe dzieci”.

Jak się spotkać z osobą na wsi, będąc z miasta? I czy to w ogóle możliwe?

Tak im powiedziałam: – Życie nie jest mi miłe – i na palcach stanęłam, niewidzialny węzeł nad głową zaczęłam ukręcać, w supeł wiązać jak buty. Te węzły i supły ćwiczyłam już tyle razy,

Paweł Bajerlein, Ania Maciejewska i Patryk Piotr Antoniak w ramach Stowarzyszenia Krotochwile tworzą Wędrowny Zakład Kultury. W całej Wielkopolsce odwiedzili ponad setkę wsi.

Nie interesuje mnie powielanie teorii. Teorie szybko jałowieją. Interesują mnie zjawiska żywiołowe, praktyki życiowe, fenomeny - mówi prof. Roch Sulima w rozmowie z Rafałem Księżykiem.

Jedzie pani Donia drogą wojewódzką do Kolska, jedzie Silska, jedzie Krysia Przybyłowa, jadą Stacewicze i Ela Miśkowa. A obok jedzie tir i wali ich do rowu.