Był wczesny ranek. O tej porze moja mama powinna być w pracy, ja – w przedszkolu. Tymczasem jechałyśmy drogą federalną w kierunku Himmelstädt, gdzie mieszkali dziadkowie.

W moje oczy – popiół prószy, Zlepione na brzmienia uszy

W Polsce brakuje współczesnej kultury niemieckiej – literatury, kina, sztuki. To nie pomaga w zrozumieniu naszego zachodniego sąsiada.

Anne Beaumanoir to jedno z jej imion. Istnieje naprawdę, nie tylko na tych stronach, lecz także w Dieule
t, czyli Bóg-to-uczynił, na południu Francji. Nie wierzy w Boga, ale On w

Miałam pewność, że rozpad czy utrata słowa, którym od urodzenia nazwane jest własne ja, nieuchronnie oznacza również koniec, zatracenie, śmierć.

Plusk wody. Drużyna wyjechała za miasto na obóz piłkarski, wokół głowy Jonasa stojącego na boisku pyłki unosiły się niczym płatki śniegu.

przątać odkurzać smarki powycierać starte kolano...

Rzecz idzie o horyzont tę przestrzeń nakładającą kolor jasny chrzęst świetlistych płaszczyzn...

Na pochyłym pagórku wyłysiała łąka, wymłócona krokami pełnych wdzięku dam stadnych. Ich żółte, błędne oczy żarły trawę, a razem z nią cały widok. W dole płynęła Łaba. Całą noc przy

W dzisiejszym odcinku przedstawiam Wam tom, który będzie miał swoją premierę w przyszłym tygodniu podczas wrocławskiego festiwalu Silesius.

Dlaczego słyszymy i mówimy dziś o Niemczech głównie w kontekście politycznym? W jaki sposób historia wpływa na tożsamość narodu i jak można przepracowywać zbiorową traumę, kultywując pamięć o trudnych doświadczeniach?