Hotel wygląda dokładnie tak, jak Phoebe sobie wyobrażała. Rozsiadł się na skraju klifu niczym wielkie stare psisko cierpliwie czekające na jej przybycie. Wprawdzie zza budynku nie widać oceanu, ale ona

Święta mogą być okazją do zastanowienia się i nad osamotnieniem, i nad prawdziwą obecnością – mówi psycholożka Marta Niedźwiecka, edukatorka, a także autorka książek i podcastów z cyklu „O zmierzchu”.

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

Koszty poszukiwania relacji romantycznej z drugim człowiekiem są wysokie. Godziny na portalach randkowych, nieudane randki, rozczarowania, ghosting. Ale nie odpuszczamy. Gramy o własne szczęście, a co może być bardziej wartościowego?

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

Leah i moja matka nigdy się nie poznały – z różnych względów, ale przede wszystkim dlatego, że kiedy mój związek z Leą stał się na tyle poważny, aby w ogóle rozpocząć ten temat, matka

Środowisko randkowe jest trudne, zwłaszcza to online, ale każdy ma szansę na naprawdę udane spotkania, z których wiele może się nauczyć i otrzymać. Trzeba trochę się otworzyć na te pozytywne

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

Wiesz co, nie lubię słowa „babcia”. Czy możesz tak do mnie nie mówić?

W Polsce rośnie liczba mężczyzn, którzy deklarują się jako single. Czy powinno nas to martwić?

„Mój pies” – pomyślałem i przestraszyłem się. Mój? „Jak ma na imię?” – powtórzył chłopak. „Omega” – przyszło mi do głowy bez zastanowienia.

Samotność.

W ostatnich tygodniach częściej niż zwykle towarzyszy mi uczucie, że świat drży w posadach.

Wiecie, państwo, starość to ciąg upokorzeń. Nigdy nie chciałem, żeby ktoś się nade mną litował. Dlatego powiedziałem sobie: "Wyjeżdżam!"

Hopper uchodzi za eksperta od wielkomiejskiej, szczególnie nowojorskiej samotności. Ale nie tylko samotność potrafił zmieścić w przestrzeni swoich obrazów.

O tym, jak rozumieć samotność i jak sobie z nią radzić, zwłaszcza gdy wokół świat wychwala romantyczne związki i siłę relacji rodzinnych, Katarzyna Kazimierowska rozmawia z psycholożką i psychoterapeutką systemową

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

Nie wiem, czy jesteśmy bardziej samotni niż sto lat temu, ale z pewnością jesteśmy samotni nieco inaczej.

Napisz do mnie, tak jak się mówi czasem do księżyca. Raz w miesiącu wybiorę list, na który odpowiedź może przydać się nam wszystkim. Nie musi być poważny, nie musi być

W grudniowym odcinku podcastu „Dziś w książce” podejmuję temat samotności, rozpadu więzi społecznych oraz tego, w jakim stopniu określa nas kultura. O książce „Samotny tłum” Davida Riesmana rozmawiam z dr

Chciałabyś lub chciałbyś doczytać, dosłuchać bądź dooglądać coś à propos przewodniego tematu ostatniego numeru? Przedstawiamy autorskie sugestie dla nienasyconych po lekturze, ciekawych świata i lubiących drążyć głębiej.

Chciałabyś lub chciałbyś doczytać, dosłuchać bądź dooglądać coś à propos przewodniego tematu ostatniego numeru? Przedstawiamy autorskie sugestie dla nienasyconych po lekturze, ciekawych świata i lubiących drążyć głębiej.

Trzy tajemnicze śmierci, jedna szkoła z internatem i kilka teorii spiskowych. Gdy zaczynałam prace nad drugim sezonem Śledztwa Pisma, w głowie kołatało mi się pytanie z e-maila od informatorki: „A

W tym odcinku podcastu „Wiersz na poniedziałek” zabiorę Was ponownie w świat chińskiej poezji.

W Londynie od czasu do czasu dopada mnie głód kuchni mojej matki

Półroczny synek po raz pierwszy zobaczył się w wysokim lustrze i pomyślał, że to jest drugi chłopczyk.

Podniosła rękę, żeby osłonić się przed wieczornym słońcem i zobaczyć pociąg toczący się w kierunku starego budynku dworca. Złapała ucho walizki stojącej na popękanym asfalcie i zaczęła iść po peronie.