Mieszkałem wtedy na obrzeżach dużego miasta. Postawiono tam getto domów jednorodzinnych, nazywanych przez miejscowych „domkami”, w gąszczu ulic z bohaterami bajek za patronów. Mój domek stał na samym skraju zbocza.

Szalona Urszulo, Mario, pomylona Nino, Magdaleno, nawiedzona Agnieszko, prowadźcie mnie. Pozwólcie mi wsadzać ręce w kieszenie waszych podomek, gdzie w zawiniątkach z chustek śpią klucze.

W restauracji czy w barze przyglądam się jak kobiety słuchają.

drzewo zrobiło się ziemią bo iskra została ogniem

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny.

Rzecz gustu, czyli subiektywny wybór wydarzeń kulturalnych - wystaw, filmów, koncertów, seriali, wykładów i atrakcyjnych miejsc, które zespół Pisma poleca Czytelnikom magazynu w październiku.

Wyciągnąłem z kieszeni kopertę zaadresowaną na moje nazwisko, z wielkim herbem Uniwersytetu Oksfordzkiego na rewersie.