Marta Podgórnik jest jedną z najważniejszych autorek polskiej współczesnej poezji.

Ukradłam ją z ogrodu Virginii Woolf...

Jadłem świat żeby stworzyć puste miejsca

padł znowu śnieg i przykrył

W pierwszy poniedziałek ostatniego miesiąca tego roku mam dla Was wiersz, który opublikowaliśmy w miesięczniku kilka lat temu.

Na ten poniedziałek, trochę, za sprawą święta, być może wolniejszy niż zwykle, przychodzę do Was z poezją Tomasza Różyckiego.

Obiecałam mu, że napiszę o witaminach...

Dzikie parki angielskie, kunsztowne ogrody francuskie, stepy, sawanny, puszcze – za chwilę koniec z wami, nic z was nie zostanie...

Strasznie mi. Wreszcie jestem w domu.

W dzisiejszym odcinku jestem jeszcze w nostalgii Zaduszek.

W tym tygodniu pozostajemy we Wrocławiu, bo już znamy nazwiska laureatów tegorocznej odsłony Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius.

W weekend poznaliśmy laureatów Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius.

Dzisiaj witam się z Wami inaczej niż w ubiegłych latach.

Dla jesieniar i jesieniarzy mam dziś, obok garści kasztanów, wiersz-żart.

zablokowałaś brwi, żeby wyglądać bezczelniej

biegnie do remizy jak do pożaru

Za koniak i worek tytoniu oddali nas do klatki.

W tym odcinku chciałabym naprawić błąd z wrześniowego numeru.

W dzisiejszym odcinku zapraszam Was do świata poezji Urszuli Kozioł, która zamyka w kilku wersach wielkie sensy.

Wiersz, który przynoszę Wam dzisiaj, znalazłam w tomie wybranym z półki u przyjaciela.

biały kotek jest taki niebiały!

Szparagami są na ogół panowie...

Żegnając wakacje, ale nie lato, przynoszę Wam dziś wiersz Stanisława Barańczaka.

W tym tygodniu, u schyłku wakacji, zabieram Was do świata poezji chorwackich autorek.

W tym odcinku zapraszam Was do wysłuchania nowego wiersza Justyny Kulikowskiej, poetki nagrodzonej najważniejszymi laurami, w tym tegoroczną Nagrodą Literacką m.st. Warszawy.

Joanna Lech ucieszyła mnie bardzo, kiedy przysłała swoje najnowsze wiersze.

Nadano mi imię Słowenia, schodząc z boiska z pochyloną głową, kiedy tysiące ust zanuciło Hey Jude.

Więc ta dziewczyna wynajęła zapuszczone mieszkanie z pająkami i farbą odłażącą od ścian, i byli tam też ludzie.

Nieśmiałe są sowy. Żurawie w zaroślach.

Katarzyna Szaulińska, której nowy wiersz mam dla Was dzisiaj, jest kobietą wielu talentów. Pracuje jako lekarka i pisarka oraz poetka.

W tym tygodniu minie osiemdziesiąt lat od wybuchu, a drugiego października – od jego upadku.

Mam dzisiaj dla Was wiersz i pewną propozycję.

Dzisiaj przynoszę Wam poezję Jarosława Mikołajewskiego.

przebij szpileczką jajeczko desperacji spokój się rozleje jak przebite żółtko

a spośród wszystkich pięknych uprzejmości (jak wiesz dnia każdego zaznaję ich wiele) najbardziej wzruszył mnie gest tego pana...

Pamiętam dzień, w którym dałem ci tomik Marcina Świetlickiego z zaznaczonymi wierszami.

Gościnią tego odcinka jest poezja Patrycji Sikory, poetki, pisarki, autorki dwóch książek poetyckich –„Instrukcji dla ludzi nie stąd” i „Wszyscy o nas mówią”.

Dziś zapraszam Was na spotkanie z poezją Barbary Piórkowskiej, poetki, pisarki, przewodniczki i performerki.

Dziś zapraszam Was do świata poezji Tadeusza Dąbrowskiego, poety, eseisty, który nie raz pojawiał się na łamach „Pisma”.

Dawno żadna informacja aż tak mną nie wstrząsnęła.

skąd w czerwcu szron? – spytałam

Po jesieni będzie pewnie nic.

Według niego szczęście przybiera formę elegii

Dzisiejszy wiersz pochodzi jeszcze z majowego numeru „Pisma”.

Bohaterką dzisiejszego odcinka jest poezja Damiana Piwowarczyka.

Bohaterką dzisiejszego odcinka jest książka niezwykła – „Trzy czwarte”, tom Adama Zagajewskiego, który właśnie ukazał się nakładem wydawnictwa a5.

w samochodzie na tylnym siedzeniu, mogłem zasnąć tylko wtedy, kiedy prowadził mój tata...

Bardziej niż wybuch dzwonków fuksji z dzikiej jabłoni...

Moja matka stała za mną i mechanicznie czesała mi włosy...

Mère, Mother, Mutter po polsku znaczy: „Mama”. We wszystkich językach świata litera „M” jest ta sama.

W pierwszy majowy poniedziałek mam dla Was wiersz, który „brzmiał mi” tak, jak ostatnie dni.

W dzisiejszym odcinku wspominam wciąż o Gdańsku i Europejskim Poecie Wolności, z którego Łukasz Wojtusik, w swoim podcaście, zrobił świetną relację.

Kiedy ostatnio wydarzyło się w Waszym życiu coś, na co długo czekaliście, przygotowywaliście, a gdy w końcu nadeszło, było tak, jak miało być? A nawet lepiej?

Czasem trzeba przyznać słowami poety: „dziś jestem w nastroju nieprzysiadalnym”.

W tym odcinku pozostajemy przy tomie „Okres ochronny” Moniki Herceg (w przekładzie Aleksandry Wojtaszek), laureatki tegorocznej edycji Nagrody Europejski Poeta Wolności.

Zaufanie zostało naruszone, chłopcy kłamią dziewczynkom o swojej dozgonnej miłości, niech no tylko raz podniosą bluzkę i pokażą wypełnienie ciała

Raz pewnemu mężczyźnie w średnim wieku zaczął wyciekać na zewnątrz mózg...

wynająć coś nad morzem by patrzeć na nieskończoność na wodę, jak nadchodzi i odchodzi

Dziś, w świąteczny, spokojniejszy poniedziałek, przychodzę do Was z „Okresem ochronnym”, tomem Moniki Herceg w przekładzie Aleksandry Wojtaszek.

Dziś zapraszam Was do czytania i słuchania wierszy, które – mam nadzieję – pasują nastrojem do tego czasu: „Tydzień w świętym mieście” Jakuba Kornhausera i wiersz Herty Muller.

W dzisiejszym odcinku opowiadam o różnych kontekstach, w jakich pojawia się ostatnio poezja i zapraszam w miejsca, gdzie w tym tygodniu można jej słuchać.

Pytanie z tytułu odcinka to parafraza tytułu eseju Lindy Nochlin, którego fragmenty publikowaliśmy w wydaniu cyfrowym.

Tam gdzie pamięć nie jest zdeptana...

Kiedy brata Zorana w worku przywiozła ciężarówka matka wydała resztę jego ubrań

Na podwórzu sąsiad pieści żonę na huśtawce. Trzeba patrzeć gdzie indziej, czytać gazetę w czterech ścianach.

Inspiracją dla dzisiejszego odcinka było spotkanie. Zupełnie prywatnie kilka kobiet, w tym ja, spotkało się, by czytać na głos wiersze.

Nie chciałam musieć nagrywać tego odcinka, przygotowywać czegoś na drugą rocznicę.

W ten poniedziałek zapraszam do poznania poezji Katarzyny Nandzik.

Bohaterem dzisiejszego odcinka jest poezja Edwarda Pasewicza – poety, pisarza, dramaturga, kompozytora.

Pamiętam śniegu, żeby cię pozdrowić, kiedy jest poniżej zera.

oddaję ciemne miejsca głowy tarapaty w to oswojone strumień szemrzący

Zapewne nie jest strategią przetrwania, ani sposobem na życie.

Maksym Krywcow miał trzydzieści trzy lata. Zginął miesiąc temu, służył na froncie.

Apteczka. Kulturalny niezbędnik złożony z najważniejszych książek, reprodukcji obrazów, filmów i płyt, ale też wspomnień o miejscach, formujących doświadczeń. Moich rozmówców i rozmówczynie pytam o to, co przynosi im spokój,

W dzisiejszym odcinku zabieram Was w podróż po poezji europejskiej.

Dzisiejszy odcinek poświęcam pytaniu z tytułu.

Przyznam szczere: niebinarność w języku wciąż jest dla mnie pewnym wyzwaniem. Bo tak, jak fascynuje mnie zmiana w polszczyźnie, tak boję się czasem, że coś źle powiem, niewłaściwie zapiszę i

W dzisiejszym odcinku wracamy, bo jego poezja była u nas już nie raz, do twórczości Wasyla Stusa, jednego z najważniejszych poetów ukraińskich XX wieku.

W korytarzach loty schodzą o czasie, w ogrodach składa się do zmierzchu.

gdyby myszy wiedziały ile kosztują serwetki to nie obgryzałyby brzegów, nie wypluwałyby resztek...

Oto twoje nowe narodziny – w odnowionym ciele i duchu.

Pierwszy poniedziałek nowego roku to czas, w którym wiele zaczyna się na nowo.

Niezależnie od tego, czy dziś świętujecie, czy nie, czy pracujecie, albo jesteście w podróży, życzę Wam, by udało się zwolnić.

W kolejnym odcinku podcastu zapraszam Was do świata poezji Aglai Janczak, której debiutancki tom ukazał się tej jesieni.

Bohaterką jest dzisiaj poezja Tomasza Różyckiego.

Jesień już, a Bóg nadal majsterkuje świat w szopie.

matka od kilku dni śledzi wulkan

W dzisiejszym odcinku powracam do poezji Krystyny Miłobędzkiej, jednego z najważniejszych głosów polskiej, współczesnej poezji.

W zeszłym tygodniu wzięłam udział w debacie pod takim właśnie tytułem.

Dzisiejszą bohaterką jest Joanna Mueller, poetka uhonorowana Wrocławską Nagrodą Poetycką Silesius za całokształt twórczości.

W dzisiejszym odcinku przypominam poezję Louise Glück, noblistki z 2020 roku, która zmarła dokładnie miesiąc temu.

jego babcie cudem przeżyły: auschwitz birkenau, ravensbrück i buchenwald.

to nie ciepłe ciała to centra urazowe, to szyby wybite nie miejsca na głaski, to casting na triażu awans w quiet quitting, to polityka sukcesji plik pozwów pieniaczych

W dzisiejszym odcinku pozostajemy w temacie Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius i jej tegorocznych laureatów.

W tym odcinku gościmy znanego z łamów „Pisma” poetę Ivana Davydenko, twórcę, z którym czuję silną więź.

Niezależnie od tego, czy wyniki wyborów nas ucieszyły czy zasmuciły, jedno jest pewne: frekwencja pokazuje, że wszyscy coś zrobiliśmy dobrze. I zależy nam na tym, co nas łączy.

Dzisiejszy odcinek podcastu jest szczególny.

Jeśli jesteśmy z dzieckiem poza domem najlepiejznaleźć restaurację z przewijakiem (terazwiele restauracji ma już w toaletachcałkiem porządne przewijaki) jeśliw pobliżu nie ma restauracji anistacji benzynowej (tam także znajdziemyprzewijak, choć często

Deszcz monet łaskocze różowe NPC w języczek. Trwają gry na jawie.

W dzisiejszym odcinku, dedykowanym w pierwszej kolejności osobom akademickim, zaczynającym dzisiaj rok, przynoszę wiersz Agnieszki Wolny-Hamkało.

W dzisiejszym odcinku mam dla Was wiersze Urszuli Honek, poetki, która kilka razy gościła na łamach „Pisma“.

Czasem – i tak było w przypadku wiersza z dzisiejszego odcinka – poezja po prostu znajduje cię sama, jest blisko i czeka na ten właściwy moment.

Sto dwadzieścia lat temu urodził się autor wiersza z dzisiejszego odcinka. Nazywał się Eric Arthur Blair, ale światu znany jest pod pseudonimem George Orwell.

Na drugim brzegu Narwi świt wciska noc w ziemię. Berek wie, kiedy znika, nie wie, kiedy wróci.

W moje oczy – popiół prószy, Zlepione na brzmienia uszy

Niedźwiedzie przychodziły pod nasze okna i opierały o nie kwadratowe szczęki.

W pierwszym wrześniowym odcinku zabieram Was do Tykocina.

Kulturalny niezbędnik złożony z najważniejszych książek, reprodukcji obrazów, filmów i płyt, ale też wspomnień o miejscach, formujących doświadczeń. Moich rozmówców i rozmówczynie pytam o to, co przynosi im spokój, napędza do działania i ratuje w momentach kryzysu.

Temat dzisiejszego wiersza jest, przyznam, niełatwy. Konfrontuje z tym, przed czym chcielibyśmy się schronić.

W dzisiejszym odcinku mam dla Was wiersz, który zebrał w sobie całą esencję tego momentu w roku.

W dzisiejszym odcinku podcastu debiut.

Poezja czeska nie po raz pierwszy pojawia się w tym podcaście.

Nikt nie wytłumaczył, kiedy to się stało, że nagle z Cartoon Network przeszliśmy na płukanie żołądka

Dla nich ryby skrzelami pracują w szafliku, mając na ustach ciszę i krwawiące rany.

Zobacz, powiedziałam Marcie, kiedy schodziłyśmy na łyżwach po schodach pokrytych gumą do przejścia w stronę szatni. Minęło wiele lat. Znowu możemy chodzić na łyżwy.

W dzisiejszym odcinku mam dla Was wiersz Olgi Sipowicz, Kory, której piąta rocznica śmierci minęła kilka dni temu.

Dzisiaj przygotowałam dla Was wiersz jednego z najważniejszych współczesnych polskich poetów.

Inspiracją do dzisiejszego odcinka była piosenka, bardzo mi bliska, a ostatnio odkryta na nowo. Tak jak autor jej tekstu, poeta, pisarz i tłumacz Antoni Marianowicz.

Rzeka pachnie jak ryba.Ryba jest liściem deszczuoderwanym od białej gałęzi szelestu,od zbuntowanych okrętów chmur –A wyginane rybitwyzłożone do wiotkiej modlitwyciągną niebem błyszczący jak brzeszczot,omotujący ciasno sznur.Rzeka się w niebie odbijaczy

czy będziesz mnie kochaćgdy zmieniępłeć zapachkolor skóryalbo gdy zmieni się pora roku czy będziesz mnie kochaćgdy stanę się kwiatem albo kamieniemalbo kwiatemwyrosłym pośród kamieni aprzy okazjiczy kochasz mnie w tych

na nową fazę księżyca położyć się w opakowaniu w łóżku i poczućbezdomność: takie zadanie duchowe na pokutę za lenistwo wypisujereklama: enjoy pure life nadchodzi zatem jesień: mimo to relaksują w

Zaczęło się od tego, Że rano miałam ból głowy, A potem te różne plotki I nastrój ciągle nowy. A potem lęk jakiś dziwny Zmieszany z wielką trwogą I tępa rezygnacja:

Łapią już wprost z ulicy, tu, gdzie kilka razy wynajęliśmy mieszkanie na noc czy dwie, wieczorem kwaterowaliśmy się i od razu nura do łóżka, potem wstawaliśmy, żeby podreptać do nocnego

przątać odkurzać smarki powycierać starte kolano...

Rzecz idzie o horyzont tę przestrzeń nakładającą kolor jasny chrzęst świetlistych płaszczyzn...

Na pochyłym pagórku wyłysiała łąka, wymłócona krokami pełnych wdzięku dam stadnych. Ich żółte, błędne oczy żarły trawę, a razem z nią cały widok. W dole płynęła Łaba. Całą noc przy

W dzisiejszym odcinku przedstawiam Wam tom, który będzie miał swoją premierę w przyszłym tygodniu podczas wrocławskiego festiwalu Silesius.

Nie, nic się nie kończy, nie kończy się niebo...

Wiersz jest przestrzenią, w której spotykają się dwie wrażliwości: osoby, która go napisała, i tej, która go czyta, i dopiero na tym styku zaczyna się jego działanie.