Dzikie parki angielskie, kunsztowne ogrody francuskie, stepy, sawanny, puszcze – za chwilę koniec z wami, nic z was nie zostanie...

Strasznie mi. Wreszcie jestem w domu.

zablokowałaś brwi, żeby wyglądać bezczelniej

biegnie do remizy jak do pożaru

Za koniak i worek tytoniu oddali nas do klatki.

biały kotek jest taki niebiały!

Szparagami są na ogół panowie...

Nadano mi imię Słowenia, schodząc z boiska z pochyloną głową, kiedy tysiące ust zanuciło Hey Jude.

Więc ta dziewczyna wynajęła zapuszczone mieszkanie z pająkami i farbą odłażącą od ścian, i byli tam też ludzie.

Nieśmiałe są sowy. Żurawie w zaroślach.

przebij szpileczką jajeczko desperacji spokój się rozleje jak przebite żółtko

a spośród wszystkich pięknych uprzejmości (jak wiesz dnia każdego zaznaję ich wiele) najbardziej wzruszył mnie gest tego pana...

Pamiętam dzień, w którym dałem ci tomik Marcina Świetlickiego z zaznaczonymi wierszami.

skąd w czerwcu szron? – spytałam

Po jesieni będzie pewnie nic.

Według niego szczęście przybiera formę elegii

w samochodzie na tylnym siedzeniu, mogłem zasnąć tylko wtedy, kiedy prowadził mój tata...

Bardziej niż wybuch dzwonków fuksji z dzikiej jabłoni...

Moja matka stała za mną i mechanicznie czesała mi włosy...

Mère, Mother, Mutter po polsku znaczy: „Mama”. We wszystkich językach świata litera „M” jest ta sama.

Zaufanie zostało naruszone, chłopcy kłamią dziewczynkom o swojej dozgonnej miłości, niech no tylko raz podniosą bluzkę i pokażą wypełnienie ciała

Raz pewnemu mężczyźnie w średnim wieku zaczął wyciekać na zewnątrz mózg...

wynająć coś nad morzem by patrzeć na nieskończoność na wodę, jak nadchodzi i odchodzi

Tam gdzie pamięć nie jest zdeptana...

Kiedy brata Zorana w worku przywiozła ciężarówka matka wydała resztę jego ubrań

Na podwórzu sąsiad pieści żonę na huśtawce. Trzeba patrzeć gdzie indziej, czytać gazetę w czterech ścianach.

Pamiętam śniegu, żeby cię pozdrowić, kiedy jest poniżej zera.

oddaję ciemne miejsca głowy tarapaty w to oswojone strumień szemrzący

Zapewne nie jest strategią przetrwania, ani sposobem na życie.

W korytarzach loty schodzą o czasie, w ogrodach składa się do zmierzchu.

gdyby myszy wiedziały ile kosztują serwetki to nie obgryzałyby brzegów, nie wypluwałyby resztek...

Oto twoje nowe narodziny – w odnowionym ciele i duchu.

Jesień już, a Bóg nadal majsterkuje świat w szopie.

matka od kilku dni śledzi wulkan

jego babcie cudem przeżyły: auschwitz birkenau, ravensbrück i buchenwald.

to nie ciepłe ciała to centra urazowe, to szyby wybite nie miejsca na głaski, to casting na triażu awans w quiet quitting, to polityka sukcesji plik pozwów pieniaczych

Jeśli jesteśmy z dzieckiem poza domem najlepiejznaleźć restaurację z przewijakiem (terazwiele restauracji ma już w toaletachcałkiem porządne przewijaki) jeśliw pobliżu nie ma restauracji anistacji benzynowej (tam także znajdziemyprzewijak, choć często

Deszcz monet łaskocze różowe NPC w języczek. Trwają gry na jawie.

Na drugim brzegu Narwi świt wciska noc w ziemię. Berek wie, kiedy znika, nie wie, kiedy wróci.

W moje oczy – popiół prószy, Zlepione na brzmienia uszy

Niedźwiedzie przychodziły pod nasze okna i opierały o nie kwadratowe szczęki.

Nikt nie wytłumaczył, kiedy to się stało, że nagle z Cartoon Network przeszliśmy na płukanie żołądka

Dla nich ryby skrzelami pracują w szafliku, mając na ustach ciszę i krwawiące rany.

Zobacz, powiedziałam Marcie, kiedy schodziłyśmy na łyżwach po schodach pokrytych gumą do przejścia w stronę szatni. Minęło wiele lat. Znowu możemy chodzić na łyżwy.

Rzeka pachnie jak ryba.Ryba jest liściem deszczuoderwanym od białej gałęzi szelestu,od zbuntowanych okrętów chmur –A wyginane rybitwyzłożone do wiotkiej modlitwyciągną niebem błyszczący jak brzeszczot,omotujący ciasno sznur.Rzeka się w niebie odbijaczy

czy będziesz mnie kochaćgdy zmieniępłeć zapachkolor skóryalbo gdy zmieni się pora roku czy będziesz mnie kochaćgdy stanę się kwiatem albo kamieniemalbo kwiatemwyrosłym pośród kamieni aprzy okazjiczy kochasz mnie w tych

na nową fazę księżyca położyć się w opakowaniu w łóżku i poczućbezdomność: takie zadanie duchowe na pokutę za lenistwo wypisujereklama: enjoy pure life nadchodzi zatem jesień: mimo to relaksują w

Zaczęło się od tego, Że rano miałam ból głowy, A potem te różne plotki I nastrój ciągle nowy. A potem lęk jakiś dziwny Zmieszany z wielką trwogą I tępa rezygnacja:

Łapią już wprost z ulicy, tu, gdzie kilka razy wynajęliśmy mieszkanie na noc czy dwie, wieczorem kwaterowaliśmy się i od razu nura do łóżka, potem wstawaliśmy, żeby podreptać do nocnego

przątać odkurzać smarki powycierać starte kolano...

Rzecz idzie o horyzont tę przestrzeń nakładającą kolor jasny chrzęst świetlistych płaszczyzn...

Na pochyłym pagórku wyłysiała łąka, wymłócona krokami pełnych wdzięku dam stadnych. Ich żółte, błędne oczy żarły trawę, a razem z nią cały widok. W dole płynęła Łaba. Całą noc przy

Nie, nic się nie kończy, nie kończy się niebo...

Natura świetnie załatwiła kwestię reprodukcji, łącząc seksualność z przyjemnością. Dlaczego nie zrobiła tego samego ze śmiercią? Mogłoby to wyglądać tak: im bliżej zgonu, tym większa euforia. Wszyscy pod wpływem endorfin

Nie obawiaj się, Oceanie. Do końca drogi jeszcze tak daleko...

zabawka szła nocami, nie...

Drodzy drogowcy, mlecze rodzą się nocą...

Bujny wietrze, bujny wietrze...

ze zwykłego na szpitalny powoduje istotne perturbacje...

Bałam się wejść na przezroczystą taflę...

Siedzę na przerwie na papierosa i czytam „Pismo”...

Wchodzę do biblioteki książek nienapisanych. Potencjometr wskazuje czterdzieści borgesów. więc wiem, że to tu.

Gościu, siądź pod mym liściem i weź „Pismo” w dłonie

nie wybierają są sprawiedliwe w destrukcji innych redestrukcji

Ktoś napisał o tym, że serce to otwarty dom i każdy, kto opuści go zamienia się w smutnego błazna...

I zbudzili go nagle. Był to głos z daleka. Umarłego lat tyle któż to zbudził z Boga...

wiadomości napisz nową przychodzące

Czarne słońce soboty. Na biedaskwerku sztandary łopoczą.

dostałem dzisiaj na popularnym komunikatorze zdjęcie grobu moich rodziców

...przytulałośmy się całe przedpołudnie

Dom się śnił. Mój, ale cudzy, zasiedlony. Padło przez domofon „Kto tam?” z czyjegoś tutaj.

Wiersz Kae Tempest czyta Jaśmina Polak z Nowego Teatru.

poniżej linii wody akwamaryna, modry twojej duszy wartki prąd wziął mnie w dal, daleko stąd

Ma wprawę w ukrywaniu się. W szybkim myciu. Wietrzeniu naszego zapachu, zacieraniu śladów. Dlatego wychodzi swobodny. Nigdy z pochyloną głową...

pies smutnie kładzie głowę na żółte rękopisy...

wróciłem z neapolu chory na neapolitańską chorobę...

Dworzec był jakby kijowski (Pasażerski)...

Nie mam jak odpocząć. Nie mam jak prosić o wolne.

Widziałam jak stara kobieta z Syrii przytulała młodego strusia...

„Niczego nie ma w tym kraju” – mówi żona Lota...

wisi na mnie koszula bo już od tak dawna nie jadłem...

Nadchodzi lato, a wraz z nim desperacka tęsknota za życiem...

Wiesz, co teraz robię?

Przyszły płakać po niebodze Towarzyszki miłe...

Mówią, że on burzy zamki...

– Dosyć już krwi – przemówił kat...

Skąd fruniecie, ptaki? Jakim wichrem gnane?

Zgubiwszy klucze od świata, gdzie wszystkich jest po dwoje...

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Oto epitafium nagrobne Rzymianki zmarłej w 135 roku p.n.e.

To ona była tą wystrzałową, młodą mamą na ulicy Huttenstraße...

...

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w

Wiersze dla pokoju to wspólna akcja „Pisma”, Staromiejskiego Domu Kultury i projektu translatorskiego Rozstaje. Codziennie publikować będziemy wiersz poety lub poetki z Ukrainy, w przekładzie na język polski i w